Hoe alleenstaanden zich alleen staande houden ‘Sinds drie weken heb ik niemand meer aangeraakt’
Heel wat mensen zien in deze periode hun sociaal netwerk wegvallen. Collega’s, familie, vrienden, kennissen en toevallige passanten blijven op afstand. Samen met activiteiten vallen ook veel gesprekken en het fysiek contact weg. Drie alleenstaanden vertellen over de eenzaamheid die ze delen, maar weliswaar alleen beleven.
‘Ik werk momenteel vier dagen per week van thuis uit en op donderdag op kantoor. Maar ook daar zit ik hoofdzakelijk alleen.’ Elke Van Renterghem (33) uit Deinze werkt als maatschappelijk werker. In ‘normale tijden’ vindt ze een prettig evenwicht tussen bureauwerk en huisbezoeken. Dat evenwicht is nu compleet zoek. ‘De vraag is wanneer ik weer klanten zal mogen ontmoeten’, zegt ze. ‘Ik kom namelijk vooral bij zeventigplussers, chronisch zieken en mensen met een beperking: erg kwetsbare groepen.’
Elke woont alleen, heeft geen relatie en enkele weken geleden overleed haar kat van 22 jaar oud. ‘Ik mis die echt, geef ik toe. Vannacht werd ik wakker en voelde ik hoe “alleen” het is.’
Bovendien vallen heel wat plannen in het water. ‘Mijn vrijwilligerswerk op vrijdag, iets gaan drinken met vrienden, mijn Spaanse les op maandagavond … Ik zou met de collegacursisten op citytrip naar Spanje gaan, maar Ryanair schrapt normaal gezien alle vluchten in april en mei. Wij zouden vertrekken op 31 mei. Na weken binnen zitten zouden de zon en een zwembad nochtans deugd hebben gedaan. Anderzijds is de situatie in Spanje weinig hoopgevend. Hoe lastig het ook is, ik heb veel begrip voor de maatregelen die men treft. Al leggen die ook druk: als ik in mijn auto stap om bijvoorbeeld boodschappen te doen, voel ik me een misdadiger.’
‘Ik kan goed alleen zijn’, vertelt Elke nog. ‘Maar toch ben ik bang dat deze situatie weken blijft duren. Dan zal ik toch ambetant beginnen te lopen. Ja, ik heb tientallen Whatsappgroepen en om de twee dagen zie ik weleens iemand, maar de afstand met je netwerk voel je wel. Ik word vaak gebeld en neem zelf initiatief, maar ik besef dat de meeste vrienden een gezin en dus een druk leven hebben. Ik wil me niet opdringen. Al wil ik weleens experimenteren met een Facetimediner: met z’n allen iets eten of drinken voor het scherm.’
‘Hoe lang het ondertussen geleden is dat ik iemand heb aangeraakt? Drie weken, denk ik. Maar ik houd de moed erin: het is een kwestie van bezig blijven. Ik heb een broodmachine gekocht om zelf brood te bakken, doe veel taken in huis zoals deuren schuren en verven … En ik heb zo’n vel “diamond painting” gekocht: je moet ministeentjes op een tekening kleven. Ik kan er waarschijnlijk de hele quarantaineperiode mee vullen. Alles is beter dan stilvallen.’ (vsa)