HOE DAN OOK EEN LOODZWARE TOL
Geen uur te vroeg schiep de Nationale Veiligheidsraad vrijdagavond duidelijkheid. Zeker twee weken erbij, wellicht vier, met beperkte bewegingsvrijheid. Dat is geen onverwacht, maar niettemin een zwaar verdict. Het stelt ieders uithoudingsvermogen extreem op de proef. Vooral in de steden. Niemand twijfelt aan de noodzaak. We zullen dus aanvaarden dat we een maand opgesloten blijven in ons huis. Dat de politie, die in de steden massaal patrouilleert, elke beweging kan controleren. Dat is de almacht van een regering en politiemacht in oorlogstijd.
De bevolking overtuigen is geen herculesopdracht. De behoorlijk gunstige cijfers voor België zijn genoeg aanmoediging. Het drama in Italië doet de rest. Maar de regering solt er best niet mee. Pieter De Crem en Maggie De Block voeren hun discussie over hoe ver we mogen fietsen beter niet meer voor de camera’s. En hoe helpt Bart De Wever door, ook voor de camera’s, dat moment van zwakte politiek uit te buiten en te klagen dat zelfs hij er niets meer van begrijpt? Alsof hij namens Peter De Roover niet een van de tien partijvoorzitters is die zaterdag achter gesloten deuren met de premier bespreken hoe de regering haar volmachten invult. Ongecontroleerd door het parlement, met almacht over elk detail van ons leven en met onze gezondheid en welvaart integraal in hun handen.
Dat we nog drie tot vijf weken lockdown voor de boeg hebben, doet het harde besef dagen dat corona hoe dan ook een loodzware tol eist. Wat er zonder lockdown aan doden en zieken zou vallen, is helder. Maar ook de tol van de lockdown loopt elke dag op. Aan nietbehandelde hartklachten. Dagen zonder school. Nietingeënte kinderen. Depressie en verslaving. Geweld in gezinnen. Faillissementen. Onze welvaartsstaat redt ons. Maar corona vergroot de ongelijkheid dramatisch. Een kind van arme en laagopgeleide ouders in een donker appartementje krijgt de komende weken een ander leven dan een kind in een villa met tuin van ouders die structuur en les geven.
Om deze crisis psychologisch draaglijk te houden, is een perspectief nodig. Een einddatum krijgen we niet. Maar we moeten uit de logica van ‘alles dicht’ of ‘alles open’. Wetenschappers moeten nu aan het werk om scenario’s uit te werken. Wanneer kunnen leerlingen in fases naar school? Kunnen sommige sectoren helemaal open? Delen van het land? Op alternerende dagen?
We beseffen nu dat we één zekerheid hebben. Corona verlamt alles tot we een vaccin hebben. Hoog tijd dus om creatief te worden over hoe we daarmee toch weer kunnen beginnen te leven. Gelukkig ligt de vrije meningsuiting niet aan banden, dus moeten we daar nu voluit over discussiëren.
Hoog tijd om creatief te worden over hoe we ook met corona weer kunnen beginnen te leven