‘Ik denk instinctief dat ik niet ziek zal worden’

Leven en werk van gewone mensen in ongewone tijden Sanne Putseys (30) uit Bertem is zangeres onder de naam Selah Sue. Emiel Van Herck (17) uit HalleZoersel is leerling in het laatste jaar van het SintJan Berchmanscollege in Westmalle.

‘Is het gênant om te zeggen dat ik me goed voel? Ik lig iets langer in bed, de oudere kinderen helpen de kleintjes bezig te houden, mijn creatief werk loopt door. Maar er is ook iets anders: ik voel geen sociale druk meer. Normaliter heb ik veel last van “fear of missing out”: het gevoel dat ik mijn vrienden moét zien, dat ik een interessant leven moét leiden en veel moét spelen om te voldoen. Ik ben zelfs geïntimideerd wanneer ik op sociale media niet genoeg likes krijg. Maar nu, haha, zit iedereen thuis, van Billie Eilish tot mijn buurvrouw, allemaal in hetzelfde schuitje. En dat soort “social distancing” ken ik, omdat ik al zing van mijn achttiende en sindsdien ofwel op tournee ben, ofwel thuis tussen vier muren zit te creëren. Ik heb geleerd daarmee om te gaan, door veel aan sport te doen, gezond te eten, goed na te denken en wat te mediteren. Ik weet dat deze sociale isolatie veel mensen verwart, maar ik raad iedereen aan in deze periode bewust op zoek te gaan naar jezelf, door dit soort dingen te doen.’

‘Ik hoor zeggen dat jongeren hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Dat is belangrijk, maar vrijheid is dat ook. Ik spreek niet af met vrienden, raak geen mensen aan, doe wat schoolwerk. Maar ik maak geen mondmaskers, ga niet dagelijks helpen in een ziekenhuis en vind het fijn om in onze grote tuin een goed boek te lezen. Waarschijnlijk verkies ik dus vrijheid, met respect voor de mensen die tot de risicogroep behoren. Misschien komt dat omdat ik deze crisis niet te zeer dramatiseer. Ik denk instinctief dat ik niet ziek zal worden. Rationeel denk ik dat als ik het virus oploop, het wel zal meevallen. Stoerdoenerij? Toen deze crisis begon, waren in de klas vooral enkele meisjes bezorgd, terwijl de jongens, inclusief mezelf, het luchtig “een griepje” noemden. Ondertussen weten we beter. En zo zijn we een week verder. Ik mis de school, de vrienden, de familiebezoekjes. Ik mis de discipline om leerstof te verwerken. Ik mis zelfs de routine. Maar ik geniet van de vrijheid om alles op mijn manier te doen.’