Spartelen om niet te verzuipen

In een land waar het coronavirus dagelijks meer dan vijfhonderd mensen doodt en waar de ziekenhuizen de crisis niet kunnen bedwingen, heeft Pedro Sánchez het niet gemakkelijk om zich als leider te profileren. Een deel van de ellende moet op het conto van zijn voorganger worden geschreven of wordt veroorzaakt door de moeilijke coördinatie van regio’s en instellingen die gewend zijn om zelf de lijnen uit te zetten. Sánchez is nog maar sinds januari de premier van een nieuwe coalitie, met een partner die op nationaal niveau nog nooit heeft geregeerd. Het is allemaal nog erg nieuw.

Maar hij heeft veel te lang gewacht voor hij drastische maatregelen invoerde. Toen het virus al slachtoffers had gemaakt, liet de regering nog toe dat de jaarlijkse vrouwenbetogingen doorgingen. Virologen denken dat de crisis in Spanje nooit zo tragisch zou zijn geweest, als de regering vroeger had ingegrepen. Ook nu vragen eminente wetenschappers – tevergeefs – nog strengere maatregelen omdat het virus te hevig om zich heen grijpt. De medici en de zorgverleners voelen zich in de steek gelaten: er zijn te weinig middelen, er is geen coördinatie. Het pijnlijke verhaal over de aankoop van onbetrouwbare mondmaskers bevestigt het beeld van chaos en improvisatie.

In een land waar de bevolking traditioneel weinig vertrouwen in de overheid heeft, is Sánchez er tot nu toe niet in geslaagd om te tonen dat hij de teugels stevig in handen houdt en in staat is om het land door deze crisis te leiden. Voorlopig kan hij nog op de verbale steun van de belangrijke oppositiepartij rekenen, maar als de regering er niet in slaagt om meer gezag te krijgen, dan zullen de kritische stemmen almaar luider gaan klinken. (hco)

Medici en zorgverleners voelen zich in de steek gelaten: te weinig middelen, geen coördinatie