Behoefte aan wonderen
Terwijl we turen op de statistieken om hoop te ontwaren en in staat zouden zijn de grafieken ondersteboven te houden om moed te vatten, zijn er in Italië inmiddels 900 overlijdens per dag te betreuren. De ijzingwekkende drempel van 10.000 virusdoden is het afgelopen weekend overschreden.
En dat is nog niet eens het slechtste nieuws. Met zekerheid is het ware aantal dodelijke slachtoffers aanzienlijk hoger. Veel ouderen sterven thuis zonder diagnose of autopsie en komen niet in de statistieken terecht. Wie symptomen heeft, wordt bevolen in huis te blijven en vooral niet naar het ziekenhuis te gaan. Dat is het officiële beleid. Er is in de verste verte geen capaciteit om iedereen met hoest en koorts bij te staan. En het kan snel gaan. Wie het virus braaf hoestend en zwetend in zijn eigen bed ligt uit te zieken, kan binnen een dag of twee zover afglijden dat elke diagnose of ziekenhuisopname zinloos is geworden.
Bij gebrek aan hoop vallen we terug op machteloze rituelen. Afgelopen vrijdagavond gaf de paus een volle aflaat aan de wereld. Op een uitgestrekte, verlaten en donkere Piazza San Pietro droeg de plaatsvervanger van Christus op aarde als een kleine, eenzame, spierwitte figurant in een monsterlijk decor van overweldigende duisternis de mis op voor de stad en voor de wereld waarmee hij alle zielen hun zonden vergaf. De liturgie leek op het sacrament der stervenden, waarmee de ziel wordt verlicht alvorens het lichaam het begeeft.
Er is behoefte aan wonderen. De depressieve landmeter die Stella altijd per Whatsapp foto’s stuurt van barsten in muren en graven, zond vanochtend opeens foto’s van wolkenpartijen die de gedaante aannamen van Maria en de Heiland.
In Genua is Italica Grondona genezen en ontslagen uit het ziekenhuis. Ze is 102. Ze heeft de Spaanse griep nog meegemaakt.