‘Ik heb moeten leren om me los te maken van mijn man’
Toen ze 24 jaar getrouwd waren, was Aster er klaar voor om ‘de geest in ons huwelijk’ onder ogen te komen. ‘Ik wist al lang dat mijn man naar een man verlangde, en wou hem die ervaring gunnen.’
Een paar weken voor ze hun 29ste huwelijksverjaardag vierden, dineerden Aster* en Martin met een bevriend stel. Dat stel bestond uit de minnaar van Martin en zijn partner, ook een man. Ze hadden het gezellig, onder hun vieren; het gevoel dat overheerste, was dankbaarheid om de verbondenheid, binnen en buiten het huwelijk.
Vijf jaar is het intussen geleden dat Aster en Martin beslisten om hun huwelijk te openen, hun huwelijk dat zo solide was dat vele mensen in hun omgeving het als een voorbeeldhuwelijk zagen. Ze hadden elkaar ontmoet op reis, en hielden contact zij is Belgisch, hij is Amerikaan. Na een paar jaar zagen ze elkaar terug, twee maanden later waren ze getrouwd. Het was van bij het begin een huwelijk dat ‘gebaseerd was op een diepe connectie, een spirituele klik’.
Aster: ‘Wat me in Martin heel erg aantrok, is dat hij uit een en al liefde bestaat. Die wetenschap heeft me ook de moed gegeven om na 24 jaar huwelijk de geest in ons huwelijk onder ogen te komen. Ik wist toen al jaren dat hij naar een mannenlichaam verlangde. En ik wist ook dat het niet bij een lichaam zou blijven, dat kan Martin niet. Ik wist dat hij eigenlijk de liefde van een man wilde ervaren. Ik wilde hem dat gunnen, en ik vertrouwde erop dat ons huwelijk solide genoeg was. In de aanloop naar onze 24ste huwelijksverjaardag schreven we tien avonden lang samen ons liefdesverhaal op. Dat sterkte me in het gevoel dat we er klaar voor waren.’
Yoga met mannen
Martin: ‘De eerste keer dat we een gesprek hadden over mijn verlangen naar een man, was op een van onze date nights, toen we een jaar of tien getrouwd waren. We gingen naar Unfaithful kijken, waarin een paar scènes zitten die heel goed de passie tussen twee mensen verbeelden. We zaten de film niet uit, omdat hij zo Hollywoodiaans was dat het op onze zenuwen ging werken. Toen we iets gingen drinken, vroeg Aster me of ik ooit een affaire met een andere vrouw dacht te hebben. Ik hoorde mezelf zeggen: “niet met een vrouw”. Op dat punt sprak ik voor het eerst uit dat ik al langer naar mannen verlangde. Het bleef toen bij theorie, het voelde niet als het goede moment om iets met die verlangens te doen.’
Aster: ‘In de jaren nadien kwam het af en toe boven. Voor mij voelde het alsof Martin zijn reguliere leven had, met mij en de kinderen en zijn job, en dat hij daarnaast een ander leven had, in zijn hoofd en zijn verlangens. Ik vond dat het tijd werd dat hij iets met die verlangens deed.’
Martin: ‘Zelf was ik daar een beetje bang voor. De eerste keer dat ik Aster kuste, had ik een soort goddelijke liefde ervaren. En ik raakte er niet uit of ik die liefde kon combineren met mijn verlangen naar een man. Pas toen Aster zeker was dat het kon, en we samen beslisten om ons huwelijk te openen, ging ik geloven dat het ene het andere niet hoefde uit te sluiten. Ik deed toen al een tijd aan yoga, bij voorkeur naakt. Dat waren momenten dat ik me erg gelukkig voelde, en het leek me een goed begin om een yogasessie met andere naakte mannen bij te wonen. Tijdens de duooefeningen sloeg er een vonk over met mijn partner. Ik voelde een verbondenheid zoals ik die indertijd met Aster meteen gevoeld had.’
Aster: ‘Dat was schrikken. Na die eerste sessie kwam Martin thuis en zei: “ik heb iemand ontmoet”. Een paar dagen later zou hij hem opnieuw zien. De nacht die aan die ontmoeting voorafging, heb ik heel slecht geslapen.’
Martin: ‘Ik was meteen in de ban van die man. Ik was ontzettend nerveus, omdat ik nog nooit seks had gehad met een man, en omdat ik besefte dat ik hem eerst moest vertellen dat ik getrouwd was, en dat mijn vrouw onderdeel van het pakket zou zijn. Hij nam het heel goed op. “Is dat alles wat je me moet vertellen?”, vroeg hij, en hij kuste me. De seks die volgde, bracht me in vervoering, meer dan ik ooit ervaren had.’
Aster: ‘Dat was lastig. Ik zag mijn man smoorverliefd worden, en de zotste dingen doen, dingen die hij voor mij nooit gedaan had. Ze konden niet genoeg van elkaar krijgen, en de snelheid waarmee ze hun relatie wilden uitbouwen, bracht me van de wijs. Het eerste halfjaar heb ik elke dag gehuild, al mijn onzekerheid kwam boven. Het was allemaal zo overweldigend. Tegelijk voelde ik een grote dankbaarheid tegenover de man die mijn man zo opende. Dat heb ik hem ook meteen gezegd, met tranen in de ogen, toen hij de eerste keer bij ons thuiskwam. Hij stal ook meteen mijn hart. Hij is hetzelfde type mens als ik gevoelig, gepassioneerd door muziek, iemand die de confrontatie niet uit de weg gaat. Hij raakte me enorm, hij daagde me heel erg uit om mezelf onder ogen te zien. Als buitenstaander zag hij de patronen in ons huwelijk veel beter dan we ze zelf nog zagen. Als je lang getrouwd bent, raak je versmolten. Je hebt niet in de gaten hoe erg je op elkaar leunt. Ik heb moeten leren om me los te maken van mijn man. Ik was ontzettend hard aan hem gehecht. Ik ben de helft van een eeneiige tweeling, waardoor ik ingesteld ben op symbiose. Ik heb moeten leren om op mezelf te bestaan, ik heb eindelijk moeten uitvinden wie ik ben. Ik ben een individu geworden, in plaats van onderdeel van een tweeeenheid.’
Community of love
Martin: ‘In die eerste periode was alles constant in beweging. Er was wekelijks wel een drama. We hadden heel veel meetings, waarin we alles op tafel legden, zowel de agenda’s als verlangens als de emoties die het hele proces teweegbracht. We spraken alles uit, ook kleine ergernissen, over wie zich wanneer en waardoor gekwetst voelde. Aster en ik wilden heel graag dat het een community of love zou worden, tussen ons drieën.’
Aster: ‘Op een gegeven moment werd ik zelf ook verliefd op de minnaar van mijn man. Maar hij was niet geïnteresseerd in een vrouw, hij had mij er maar bij gekregen. Dus moest ik opnieuw door het proces om me los te maken van iemand, en om de ruimte aan de twee mannen te laten om te zien wat ze met elkaar wilden uitbouwen, zonder me in hun relatie te moeien. Het heeft heel lang geduurd voor de vriend van mijn man zich realiseerde dat hij geen deel wou uitmaken van een gemeenschap van drie. Dat hij een man wou met wie hij een leven kon opbouwen, een huis kopen, reizen maken en projecten doen. Pas na anderhalf jaar kwam hij daarvoor uit.’
Martin: ‘Ik dacht dat ik hetzelfde wou als hij. Ik voelde dat ik een beslissing moest nemen en koos voor hem. Omdat ik me nog nooit zo dankbaar had gevoeld om het leven als wanneer ik met hem was. Ik voel me heel erg mezelf als ik met hem ben, omdat hij een man is, en ik meer gay ben dan ik dacht. Dus ik dacht dat ik de gay life moest kiezen.’
Aster: ‘Toen hij me dat zei, kon ik alleen maar wenen. Ik nam het hem niet kwalijk, ik was niet boos, maar ik kon niet geloven dat ik alleen zou achterblijven nadat ik mijn hart en mijn huwelijk zo had opengesteld.’
Martin: ‘Het wrong. Ik wou een leven met hem, en tegelijk voelde het moreel fout om mijn vrouw en mijn gezin achter te laten. Ik kwam terug op mijn beslissing, hoe graag ik hem ook zie. Hij heeft intussen het idee losgelaten om een leven met mij uit te bouwen, en heeft een andere man gevonden, die wel beschikbaar was. We zien elkaar nog, maar veel minder.’
Aster: ‘En ons huwelijk is nog solider dan vroeger. We zijn nu twee personen die op zichzelf staan en er tegelijk alles aan doen om de ander gelukkig te maken. We zijn niet meer elkaars “betere helft” maar elkaars geheel.’
* Op vraag van de geïnterviewden zijn hun namen vervangen door schuilnamen.
‘Op een gegeven moment werd ik zelf ook verliefd op de minnaar van mijn man. Maar hij was niet geïnteresseerd in een vrouw, hij had mij er maar bij gekregen’