DWEILEN MET DE KRAAN OPEN
De regering blijft erbij dat het gebruik van mondmaskers voorbehouden moet worden voor zieke mensen en voor het verzorgend personeel. Dat hebben premier Sophie Wilmès en minister van Volksgezondheid Maggie De Block gisteren gezegd in de Kamer. Maar zelfs die belofte kan de regering niet waarmaken. De zorgverleners in de woonzorgcentra, de psychiatrische ziekenhuizen, de gehandicaptensector, de thuiszorg, ze hebben allemaal geen of veel te weinig mondmaskers en ander beschermingsmateriaal.
De gevolgen zijn er ook naar. Op 11 maart gingen de rusthuizen in lockdown. Ze waren de eersten die van de buitenwereld werden afgesloten. Geen bezoek meer van kinderen en kleinkinderen, geen vrijwilligers meer om activiteiten met hen te doen, om zo de meest kwetsbaren te beschermen tegen het nieuwe coronavirus. Het duurde niet lang voor ongeveer het hele land in quarantaine ging, met een in elkaar klappende economie als gevolg, allemaal om de epidemie onder controle te krijgen.
Maar drie weken later blijken het net die woonzorgcentra te zijn die de broeihaard zijn van het coronavirus, met een zware menselijke tol. Minstens veertig procent van de meer dan duizend overlijdens zijn rusthuisbewoners; hoeveel mensen besmet zijn, is niet eens bekend, dat de tol nog groter zal worden, is een zekerheid. Die hoge tol komt niet omdat de zorgverleners de regels niet naleefden. Ook niet omdat ze het tekort aan beschermingsmateriaal niet hebben aangekaart. Ze waren net als de psychiatrische ziekenhuizen, de thuiszorg, de gehandicaptenzorg, roependen op de achtergrond die nauwelijks gehoord werden. Als ze nu wel gehoord worden, zal dat weinig verschil maken, want het materiaal is er gewoon niet. En zolang dat het geval is, blijft het dweilen met de kraan open.
Dat de hele wereld op zoek is naar mondmaskers, is geen excuus meer. Drie maanden na de uitbraak in China en zes weken na die in Italië gaat de FOD Economie nu na welke Belgische bedrijven klaar zijn om hun productielijnen aan te pasen om mondmaskers, handschoenen en schorten te produceren. Dat er geen strategische voorraad was, is één blunder, maar kon de overheid echt niet vroeger ingrijpen om de industrie te ondersteunen haar productielijnen aan te passen aan de hoge nood?
De politie dreigt met een staking als ze geen mondmaskers krijgt. Als zij er de brui aan geeft, is dat erg, maar als al de zorgverleners uit protest het bijltje erbij neerleggen, krijgen we niet alleen een extra gezondheidscrisis, maar een menselijke catastrofe.
Als zorgverleners er het bijltje bij neerleggen, krijgen we een menselijke catastrofe