Personen met handicap voelen zich dubbel vergeten
Personen met een handicap vrezen geen prioriteit te zijn bij eventuele triage in ziekenhuizen. En hun instellingen zijn niet voorzien op corona.
De vzw Grip, die ijvert voor de gelijke rechten van personen met een handicap, is verontrust door de ethische richtlijnen in geval van een overrompeling van de ziekenhuizen. Ze vrezen dat door de bijzondere omstandigheden bij de verzorging van personen met een handicap, de voorkeur zal gaan naar het redden van het leven van anderen. Ze vragen van de minister van Sociale Zaken, Maggie De Block (Open VLD), een signaal dat in de aanpak van de coronacrisis niemand zal achterblijven.
Net zo maken ouders van een kind met een handicap in een instelling zich zorgen over de gevolgen van de quarantainemaatregelen voor hun zoon of dochter. In meerdere voorzieningen zijn de voorbije dagen besmettingen vastgesteld. Besmette bewoners kunnen niet altijd in kamerquarantaine, omdat ze dat niet begrijpen of er erg onrustig van worden.
‘Wij zijn pedagogische instituten en moeten ons nu in ijltempo ombouwen tot medische settings. Dat is niet evident’, zegt Mario Vanhaeren, algemeen directeur van vzw Oostrem, een woonhuis voor volwassenen met een meervoudige beperking. ‘De meeste bewoners zijn bij ons gebleven. Velen hebben geen ouders meer, of hun ouders zijn bejaard.’
‘We hebben al meermaals alarm geslagen, tot nu zonder resultaat. In het parlement heeft de
Vlaamse minister van Welzijn, Wouter Beke (CD&V), gezegd dat we ons moeten laten bijstaan door de thuishulpdiensten. Maar die zijn al overbevraagd.’
‘Intussen is het elke dag opnieuw zoeken naar voldoende beschermingsmateriaal voor onze medewerkers’, zegt Vanhaeren. ‘Dat zijn veelal opvoeders en orthopedagogen, die het niet gewoon zijn om medische handelingen te stellen. Wij vragen de overheid daarnaast met aandrang om ook onze bewoners en medewerkers te testen. Dat is hier even belangrijk als in woonzorgcentra.’
Maar de federale en regionale overheden volgen strikt de aanbevelingen van de risk management group in verband met de verdeling van beschermingsmateriaal en de uitrol van een verhoogde testcapaciteit. Instellingen voor personen met een handicap staan niet op de lijst met prioriteiten.
Ouders vragen ondertussen ook een nieuwe kans om hun kind naar huis te halen: ‘Wij hebben onze zoon al vijf weken niet meer kunnen vastpakken. Nu zal dat nog langer duren.’
Vooroordelen
Dat maakt dat personen met een handicap zich een vergeten groep voelen in de coronacrisis. Ook als het gaat over een eventuele triage in de ziekenhuizen. ‘Op een moment dat het gezondheidssysteem overbelast geraakt, vrezen wij dat er opnieuw vooroordelen zullen meespelen, dat artsen zeggen: het is te moeilijk, daarom doen we het niet’, zegt Kaat Maes, moeder van een tienjarige zoon met een handicap.
Minister De Block zegt begrip te hebben voor de bekommernissen, maar verwijst door naar de artsen en de ethische commissie die een gelijke behandeling van patiënten moeten verzekeren.
‘Test ook onze bewoners en medewerkers. Dat is hier even belangrijk als in woonzorgcentra’ MARIO VANHAEREN Directeur vzw Oostrem
Mensen met een beperking vormen een onderbelichte groep in de strijd tegen het coronavirus. Sommige ouders van volwassen kinderen met een handicap hebben hun kind al wekenlang niet meer gezien. De woonhuizen waarin hun kinderen
zijn ondergebracht, veranderden in gesloten gemeenschappen om besmetting te voorkomen. Het contact met de buitenwereld is gekrompen tot skypen of facetimen.
Bij andere ouders is het net andersom. Zij nemen de zorg volledig op zich, bijvoorbeeld omdat ze hun kind niet meer naar een dagcentrum kunnen brengen. Drie ouders getuigen over de moeilijke situatie waarin corona hen gebracht heeft.