Veertig vierkante meter quarantaine
Zicht vanuit het op Linkeroever: veel mensen op een hoopje.
ANTWERPEN I Het Chicagoblok in de Ernest Claesstraat is een van de sociale woontorens die de horizon van de Antwerpse Linkeroever kleuren. Het maakt deel uit van het Europark dat er in de jaren zeventig verrees. Het flatgebouw – 81 meter hoog, 25 verdiepingen – belooft een hoopgevend weids uitzicht en wil stilaan de reputatie van zwerfvuil, drugs en criminaliteit van zich afschudden. In de schaduw van het gebouw ligt een ruim grasveld met een verlaten voetbalpleintje. Rond het gebouw valt weinig leven te bespeuren. De meeste bewoners van de tweehonderd appartementen blijven in hun kot. En dat is niet evident voor de kroostrijke gezinnen die het moeten doen met veertig vierkante meter.
Doe de handshake
Een van die bewoners is Moundo Ndikumana (22). Samen met zijn moeder en vijf broertjes en zusjes woont hij 21 hoog. Hij werkt bij Bpost en probeert als oudste kind het gezin mee te onderhouden. Afstand houden en handen wassen vindt hij geen probleem, binnen blijven is moeilijker. ‘Ik ben het gewend om buiten te zijn. Normaal gezien ga ik alleen naar huis om te slapen. Met dit mooie weer loopt de temperatuur in huis al snel op, dan moet je naar buiten kunnen. Dan wil je met je vrienden wat rondhangen op de bankjes voor het gebouw of op het pleintje een balletje trappen. Vóór de coronacrisis was hier altijd leven in de brouwerij, nu is het hier muisstil.’
‘Ik zie mijn vrienden uit de buurt nog wel’, zegt Ndikumana. ‘We komen nog bij elkaar over de vloer. En ja, ik groet ze nog altijd met een handshake of een knuffel. Wij zijn nu eenmaal zo opgegroeid. Mijn moeder geeft daar dan commentaar op. Ze maakt zich snel zorgen, maar ik ben niet bang voor corona. Gelukkig is er nog geen volledige lockdown. Dan pas zou de politie werk hebben om iedereen binnen te houden. De mensen hier zijn altijd buiten, die hou je niet zo maar de hele dag binnen.’
Met zes op een hoopje
Het Chicagoblok heeft vier ingangen met twee liften. Elke lift leidt naar telkens 25 appartementen. Saskia Staal (34) en Yasmina Sevenhans (35) bereiken zo hun appartement op de negende en de vierde verdieping. Ze zijn moeder van respectievelijk drie en vier kinderen en werken allebei in de zorg. In het gebouw heerst soms een je m’en foussfeertje, vindt Saskia Staal. ‘De meeste mensen blijven wel binnen, maar sommigen gaan dan opzettelijk de liften, de trapleuningen en de deuren