Hans Bourlon
Laat anderen openbloeien
‘Laat anderen openbloeien. Als leider in de scoutsbeweging leerde ik dat al vroeg. Je wil met een groep jonge gasten een quiz houden, maar een van hen is nukkig. Geef hem dan de kaarten, laat hem presenteren. Plots kijkt iedereen naar die gast op, hij wordt de man van de dag en bloeit open. Voor mij is dat het fundament van goed management. Het klinkt misschien contradictorisch, want als manager wil je zelf iets doen, zelf het verschil maken. Toch moet je eerste reflex zijn om een stap opzij te zetten, iemand anders naar voor te duwen en te zeggen: “Ik geloof in jou.” Dat is managen in se: mensen in de volle zon zetten, niet in de schaduw. Het is prachtig om te zien, als ze die kans pakken. Volgens mij is dat ook altijd de dynamiek geweest bij Studio 100, waardoor het bedrijf stap voor stap kon groeien tot wat het vandaag is. We hebben mensen een speelveld gegeven waarin ze zich konden ontplooien en samen met anderen tot geweldige dingen konden komen.’
Er is altijd een horizon als je buiten komt
‘De Amerikaanse dichter Wallace Stevens schreef het zo: “In mijn kamer gaat de wereld / mijn verstand te boven; maar als ik / buiten wandel zie ik dat hij bestaat / uit drie of vier heuvels en een wolk.” Het is banaal, maar herkenbaar. In mijn jeugd heb ik veel gelezen bij de Leuvense stoof, ik beleefde de wereld in mijn kamertje. Daardoor leek alles heel complex en groot. Pas als je naar buiten gaat, zie je dat de wereld overzichtelijk is, zeker als je iets vastpakt en doet, samen met anderen. Er is altijd een horizon als je buiten komt: er is een wolk, er zijn wat heuvels, er zijn andere mensen. Ondernemen doet mij als mens floreren. Dat gebeurt niet als ik in mijn kamer blijf hangen, in al die wijsheden die ik lees. Ik heb ooit filosofie gestudeerd: voor je het weet blijf je je wentelen in de abstractie, terwijl je veel beter concreet dingen doet. Zo heb ik in november met mijn broer een tentoonstelling met een nogal originele invalshoek geopend, het Kunstuur in Mechelen. Voordien lag ik wakker van het feit het niet geprobeerd te hebben … Ik ga al eens spreken in scholen en daar zeg ik hetzelfde: neem je leven in handen, doe er iets mee, laat je boot niet zomaar ronddobberen op de golven, kies zelf je richting.’
Wees ook iemand zonder de strepen die je van anderen krijgt
‘Ik ben altijd grote fan geweest van de Gentse dichter Richard Minne. Die man had allerlei belangrijke functies, als redacteur en als ambtenaar. Op een gegeven moment is hij in een depressieachtige toestand terechtgekomen, waarna hij hovenier is geworden in een dorp boven Gent. Hij hield kippen en verkocht de eieren op de markt. In een van zijn hoveniersgedichten schrijft hij: “Ik was op verre zeeën tuk, nu zoek ik bij mijn peeën het geluk. Een omheind streepje aarde volstaat en draagt de waarde van een daad.” Elders schrijft hij: “Ik heb de trommel geslagen in vele stoeten.” Hij had strepen op zijn schouder, en die strepen krijg je altijd van anderen. Ze verheffen je, geven je macht. Maar op een dag gaan die strepen er weer af, ze zijn tijdelijk. Je moet als mens dus altijd goed opletten dat je niet door die strepen leeft, dat jij niet je strepen wordt. Je moet ook iemand zijn zonder die strepen.’
De theorie van de 10.000 uur
‘Ik geloof in de theorie van de 10.000 uur, die stelt dat je met een basis aan talent en goede begeleiding, in 10.000 uur in iets kunt excelleren. Kijk naar Kim Clijsters: in die motoriek en techniek zitten minstens 10.000 uren. Talent is belangrijk, maar die tweede component wordt vaak onderschat. Er zijn veel mensen met talent die er met hun klak naar gooien. Het is maar door dingen te doen met een zekere obsessie en zin voor verbetering, dat je een echt bijzonder resultaat krijgt. Het is in de sport zo, in de muziek, en ook in een bedrijf. Als ik zie wat onze mensen nu met de musical Daens gerealiseerd hebben, valt mijn mond open. Maar ik weet ook wat erachter zit. Die mensen hebben zoveel kennis, ervaring en metier opgebouwd, dat er binnen zo’n groep