De Fabergéeieren van de oudheid
Lang voor de invoering van Pasen werden er al eieren beschilderd en gedecoreerd. Struisvogeleieren waren echte luxeobjecten.
Struisvogels kunnen levensgevaarlijk zijn, zeker als je hun eieren wilt afpakken
Ze zijn gevonden in praalgraven, in tempels en in paleizen: struisvogeleieren met kunstige gravures, verstevigd en versierd met ivoor, edelmetaal of aardewerk. Sommige zijn doorboord, zodat ze als drinkbeker konden dienen. Andere dienden uitsluitend om naar te kijken en om mee te pronken.
Versierde struisvogeleieren waren tussen 4.000 en 2.500 voor Christus erg gegeerd bij de elite van de koninkrijkjes en stadstaatjes in en rond de Middellandse Zee. Er zijn exemplaren uit die tijd (ruwweg de vroege bronstijd) gevonden van Egypte tot in Mesopotamië, en van de Carthaagse kolonies in Spanje over het rijk van de Etrusken tot Mycene en Kreta. Ook de 19deeeuwse Britten waren er overigens dol op: ze roofden tientallen eieren en brachten ze vanuit hun kolonies over naar het British Museum in Londen.
Onderzoekers van de universiteit van Bristol hebben die Londense collectie nu met verschillende chemische en fysische technieken bestudeerd. Aan de samenstelling van de eierschaal zagen ze dat de meeste eieren afkomstig waren van in het wild levende struisvogels. Vreemd, want al in het vroege Mesopotamië werden struisvogels gekweekt en gehouden, voor hun vlees of om als sierdier te dienen. Bovendien kunnen struisvogels levensgevaarlijk zijn, zeker als je hun eieren wilt afpakken. Mogelijk waren ‘wilde’ eieren daarom kostbaarder. De resultaten van het Britse onderzoek verschenen gisteren in het vakblad Antiquity.
De vorsers konden ook nagaan in wat voor klimaat de struisvogels leefden die de eieren hadden gelegd. Ze identificeerden twee zones: de gematigde, vochtige Nijldelta en de gebieden waar nu Israël en Syrië liggen, en de warme, droge streken van ZuidEgypte. Opvallend is dat de vindplaatsen van de eieren niet overeenstemmen met deze klimaatzones.
‘Dat wijst erop dat er toen al een uitgebreid en complex handelsnetwerk voor luxegoederen bestond’, zegt archeoloog Tamar Hodos (universiteit Bristol). De welgestelde elite kocht dus liever een struisvogelei uit een andere, meer exotische streek. ‘Dat kan de prijs van de eieren verder hebben opgedreven’, aldus Hodos.