DE BESTE WEEK IN EEN HALVE EEUW
De Amerikaanse S&P500 heeft 12 procent gewonnen, de grootste weekwinst sinds 1974. De Bel20 hield het bij een klim van 8,2 procent, goed voor de beste Brusselse beursweek in tien jaar.
Na een nooit geziene vrije val tarten de aandelenkoersen de zwaartekrachten met een scherpe hausse. Hoe het de economie vergaat, blijft een open vraag, maar de beurzen schrijven voorlopig duidelijk een ‘V’.
Alsof er nog niet genoeg financiële stimuli in stelling zijn gebracht, maakte donderdag zowel de Europese Unie (540 miljard euro) als de Amerikaanse centrale bank (2.300 miljard dollar) een nieuw megasteunpakket bekend. De Fed kocht eerst vooral overheidsobligaties op en nu ook de schulden van kleinere en nietkredietwaardige bedrijven, en de schulden van lokale overheden.
Op korte termijn vuurt dat de beurzen uiteraard voort aan, want de overheden nemen de risico’s over. Onderhand komt wel de vraag of de beleidsmakers niet overdrijven en op langere termijn geen nieuwe problemen uitlokken.
Helaas is de huidige crisis onuit gegeven. Het is moeilijk de beste reactie te voorspellen, laat staan hoe de economie en de beurzen precies evolueren. Toch lijkt het erop dat de politici en de centrale bankiers liever te veel in de strijd gooien dan te weinig. Wie weet stuwen ze daarmee het tweede been van de ‘V’ niet onbedoeld tot
Politici en centrale bankiers gooien liever te veel in de strijd dan te weinig. Ook dat is niet zonder risico
hoog boven het begin van het eerste been. Hier en daar durft al eens iemand iets in vraag te stellen. Veroorzaken die extreme stimulusplannen geen inflatie? Of, erger: een vertrouwensbreuk in ons geld en kredietsysteem?
Maar nu is het dus feest op de beurzen. Dat wil zeggen: de Bel20, die van 17 februari tot 16 maart 43 procent naar beneden donderde, won ondertussen weer 22 procent.
Ook de andere beurzen noteren ondertussen meer dan 20 procent boven hun bodem. Daarmee zijn we weer in een zogenaamde stieren of haussemarkt beland. Toch waarschuwen sommige strategen ervoor dat een terugval normaal is of zelfs dat we het dieptepunt nog niet gezien hebben. Daarvoor moeten ze hun argumenten wel gaan zoeken in de moeder van alle baissemarkten, die van 19291933. Toen leefden de markten tientallen keren op met 20 procent of meer, maar het was altijd valse hoop.
Of dergelijke statistieken zinvol zijn, blijft de vraag. Anders dan bijna honderd jaar geleden bestaat er een duidelijk perspectief op beterschap. Corona is een externe oorzaak. Maar sommige beleggers vechten nog voorbije oorlogen uit. De grootste dalers in de Bel20 zijn de financiële aandelen (ING, Ageas, KBC), terwijl ze er veel beter voor staan dan in 2008.