Geschiedenis uit het raam

Alle New Yorkers kregen op 3 april een mail. Van maandag tot en met vrijdag hebben we recht op drie gratis maaltijden per dag. De maaltijden kunnen we ophalen in scholen. Van halfacht tot halfelf ’s ochtends kunnen kinderen en gezinnen met kinderen er terecht, daarna volwassenen zonder kinderen. Om een identiteitsbewijs wordt niet gevraagd, wie mensen wil redden vraagt daar niet naar.

Mijn dagelijkse wandeling voert langs een school op de 33ste Straat en Park Avenue, waar maaltijden worden uitgedeeld. Meestal zijn de hongerige mensen weg als ik er langskom.

Vandaag neem ik de metro naar SoHo, je moet jezelf soms in een andere buurt uitlaten. In mijn metrostel bevinden zich drie mensen, een slapende dakloze en twee vrouwen. De vrouwen lijken hier zelfs hun telefoon niet meer aan te willen raken.

In SoHo hetzelfde beeld als elders. Daklozen en joggers. Voor een gesloten hotel roept een bedelaar onafgebroken: ‘Merry Christmas, merry Christmas’.

De etalages van de dure klerenwinkels, gesloten uiteraard, zijn nog niet ontruimd. Anders dan op Madison Avenue, waar de helft van de etalages leeg is. Eén winkel op Madison Avenue heeft hout voor de ruiten getimmerd, alsof ze plunderingen verwachten. Ook daarom zijn Amerikanen wapens gaan hamsteren: als de staat faalt, moeten we onszelf verdedigen.

In Nauwgezet en wanhopig, een televisieserie uit de jaren tachtig van Wim Kayzer, vertelt de filosoof George Steiner, die ook pedant kon zijn, deze mooie anekdote. De jaren dertig, Parijs. Franse fascisten demonstreren. De vader van George zegt tegen zijn zoon: ‘What you are seeing is called history and you must never be afraid.’

Op mijn beurt zeg ik: open het raam, kijk naar buiten. Wat je ziet, noemen ze geschiedenis. Doe er uw voordeel mee. Zolang zij je niet vernietigt, kun je alleen je voordeel doen met geschiedenis.