‘Ik denk niet dat ik nog terug naar mijn kot ga’
Anderhalve week voor de semilockdown gingen Jitse Born (21) en Tinne Van de Vreken (30) voor het eerst samen op café. Nu wonen ze samen. ‘In de tweede week kwam mijn hechtingsprobleem boven, dat gebeurt normaal pas na een maand of vier.’
Het was meteen samenwonen, of elkaar niet zien tot na de coronacrisis voor Jitse Born en Tinne Van de Vreken. Zij werkt als begeleidster van volwassenen met een mentale beperking die zelfstandig wonen. ‘Mijn bubbel moet zo klein mogelijk blijven, zodat ik mijn cliënten niet in gevaar breng. Jitse en ik waren nog maar pas aan het daten, maar toen de maatregelen werden afgekondigd, logeerde hij al een paar dagen bij mij. Dat voelde heel goed. Ik heb er niet te hard over nagedacht en hem gevraagd of hij bij mij in quarantaine wou komen.’
Jitse: ‘Ik heb zonder veel nadenken ja gezegd. Ik ben heel blij dat ik bij Tinne ben komen wonen.’
Tinne: ‘Ik ben ook blij dat Jitse hier is. Ik denk dat ik de coronatijden veel gelukkiger doorkom. Op mijn werk merkten ze in de eerste week al op dat ik zo rustig en blij was. Ik zat echt op een roze wolk.’
Verschillende levensfasen
Jitse: ‘Het is best wel grappig hoe het gelopen is. De eerste keer dat we samen op café gingen, was op 3 maart. We kenden elkaar van ver, en we hadden wat gechat op Facebook. Ik vond haar leuk en heel knap, maar een relatie zag ik niet als een optie, omdat we in heel verschillende levensfasen zitten. Zij is dertig en werkt, ik heb nog anderhalf jaar nodig om mijn studies sociaalcultureel werk af te maken. Ik had niet eens door dat zij mij wel zag zitten toen ze me na onze avond op café uitnodigde om bij haar iets te komen drinken.’
Tinne: ‘Dat vond ik heel raar. Ik had het nog nooit meegemaakt dat een jongen met wie ik uitga, niet eens een move doet. Meestal heb ik dates via Tinder, en die willen vaak meteen meer. Dat is soms vervelend, maar nu zat ik met het andere extreem: Jitse deed geen move én negeerde de mijne.’
Jitse: ‘Pas de dag nadien begreep ik dat ik dom geweest was. Ik kwam haar met haar volleybalvrienden tegen op café en hoorde haar vertellen dat ze een date had gehad met een jongen die haar move genegeerd had. Toen zijn we samen naar huis gewandeld en bleven we aan haar voordeur staan babbelen. We waren het erover eens dat het niets kon worden vanwege het leeftijdsverschil, hoe spijtig we het ook vonden, want de aantrekking was er wel. Bij het afscheid gaven we elkaar een knuffel, en die voelde zo goed dat we het gesprek toch bij haar thuis verdergezet hebben.’
Tinne: ‘Daar kwam nog een knuffel van, waarop ik opmerkte dat het zo wel heel moeilijk werd om vol te houden dat we niets met elkaar wilden.’
Jitse: ‘Toen heb ik haar gekust. En ik ben die nacht niet meer weggegaan.’
Kennismaking met ouders
In de week die volgde, sliepen Tinne en Jitse elke nacht samen. Nu zit hij ook overdag bij haar. Als zij uit werken is, studeert hij, regelt dingen voor de scouts, of doet zijn werk als gemeenteraadslid voor Groen. Als ze samen zijn, kijken ze een film, lezen ze (ze begonnen een ‘leesclub met z’n tweeën’, de eerste titel op de leeslijst is Totalitarisme van Hannah Arendt, want ze zijn allebei geinteresseerd in filosofie), maken een fietstocht of gaan wandelen. Of ze hebben seks, tot twee, drie keer per dag, zeker als ze een hele dag samen zijn. ‘Het is een luxe,’ zegt Tinne, ‘dat het zo vaak kan, dat het nooit moet. Het is heel leuk en ontspannen.’ ‘En heel intiem en liefdevol, het maakt het allemaal nog intenser,’ zegt Jitse.
‘Zo pril voelt het al niet meer. Als we gewoon hadden gedatet, zou het zes maanden duren voor we elkaar zo goed zouden kennen als nu’
Op een van hun wandelingen gingen ze zwaaien bij hun ouders. Jitse maakte kennis met Tinnes ouders op de oprit van hun huis; in de tuin bij Jitses ouders dronken ze
een glas. Praatjes op veilige afstand, in plaats van een kennismakingsetentje, maar even goed waren hun ouders opgetogen over de prille liefde. ‘Zo pril voelt het al niet meer’, zegt Tinne, bijna drie weken ver in de lockdown. ‘Als we gewoon hadden gedatet, zou het zes maanden duren voor we elkaar zo goed zouden kennen als nu. Jitse is een superslimme gast, met veel ambitie en passie. Het enige waar ik echt van geschrokken ben, is dat hij zijn eigen kracht niet kent. We doen vaak onnozel, en als we in een speelgevecht terechtkomen, ben ik soms bang dat hij me echt pijn zal doen. Hij moet per se kunnen bewijzen dat hij de sterkste is.’
Jitse: ‘Dat onnozel doen vind ik een van de tofste dingen aan onze relatie. Onlangs hebben we een halve dag plezier gehad aan de Tiktokaccount die we begonnen waren. Het heeft me ook verrast dat Tinne echt interesse toont voor wat me bezighoudt – zelfs in de scouts, waar ik in het begin niet veel over durfde te vertellen, omdat ik bang was dat dat het leeftijdsverschil te hard in de verf zou zetten. Maar makkelijk is het zeker niet altijd. We zien nu veel sneller elkaars kleine kanten dan in een relatie die in normale omstandigheden zou beginnen. Ik had niet verwacht dat Tinne zo jaloers zou reageren op de band die ik met mijn beste vriendin heb.’
Tinne: ‘Ik heb er geen problemen mee dat Jitse met andere vrouwen omgaat, hij heeft veel vriendinnen. Maar met zijn beste vriendin heeft hij een heel unieke en diepe band. Het leek voor mij alsof hij twee lieven had.’
Normaal leven
Jitse: ‘Dat kwam boven water toen ik een kaartje van mijn beste vriendin kreeg. Met foto’s van haar en haar planten.’
Tinne: ‘Voor mij voelde dat alsof ze haar plaats in mijn huis kwam opeisen. En in mijn hoofd begon ik te vrezen dat ze zich pas nu had gerealiseerd dat ze Jitse toch als haar lief wou.’
Jitse: ‘Ik had dat zo niet gezien, ook omdat ik heel goed weet dat zij me echt als een vriend ziet. Er zijn in het verleden kansen genoeg geweest om er een liefdesrelatie van te maken.’
Tinne: ‘Het was lastig voor mij om dat te geloven, in die mate dat ik me afvroeg of het allemaal wel de moeite was. Mijn jaloezie had me helemaal overgenomen. Gelukkig ging Jitse heel goed met mijn onredelijkheid om. Hij bleef kalm, stelde me gerust. Meestal vraag ik me pas na een maand of vier af of het wel de moeite is om ermee verder te gaan. Nu dook mijn hechtingsprobleem al na twee weken op. Ik vind het moeilijk om mensen echt dichtbij te laten komen, want ik ben bang dat het heel veel pijn zal doen als ze verdwijnen. Dus als het even lastig is in een relatie, stel ik meteen de hele relatie in vraag. Ik denk dat het komt doordat mijn mama al veertien jaar ziek is. De kans bestaat dat ze plots doodgaat, en ergens in mijn achterhoofd houd ik daar al heel lang rekening mee.’
‘We denken dat we elkaar ook na de lockdown nog elke nacht hier in bed gaan terugvinden, en daarnaast elkaar de tijd gunnen om onze sociale levens weer op te pakken’
Jitse: ‘We kunnen gelukkig goed praten over onze emoties. We zijn zelfs niet bang om samen te wenen. Hoe moeilijk het ook was, ik heb er een goed gevoel aan overgehouden. Ik geloof dat we erdoor zijn.’
Tinne: ‘Ik geloof het ook. Het was voor mij heel duidelijk dat ik heel verdrietig werd van de gedachte dat Jitse er niet meer zou zijn.’
Jitse: ‘We zitten ons nu al af te vragen hoe we het gaan aanpakken als het leven weer normaal wordt. Ik denk niet dat ik nog terug naar mijn kot ga, tenzij af en toe om praktische redenen. We denken dat we elkaar ook na de lockdown nog elke nacht hier in bed gaan terugvinden, en daarnaast elkaar de tijd gunnen om onze sociale levens weer op te pakken. Ik zie ons wel in hetzelfde café zitten, elk met onze vrienden, niet te ver van elkaar, maar zo dat we niet de hele tijd met elkaar bezig moeten zijn.’