‘In het begin was het nog: Yes, vakantie! Nu botsen leerlingen op de harde realiteit’

Het Vlaamse onderwijs staat voor een ongeziene uitdaging. Hoe gaat het er aan toe op het OnzeLieveVrouwe Instituut, een beroepsschool in Gent?

BRUSSEL I Zara Callebaut (24) stapte twee jaar geleden in het onderwijs. Haar droom? Een toekomst waarin de sociaaleconomische achtergrond van jongeren hun toekomst niet langer bepaalt. En toen kwam de coronacrisis. Die hakt er hard in. De omstandigheden diepen de sociaaleconomische kloof nog harder uit. Sommige leerlingen kan ze al weken niet bereiken. ‘Dat is niet hun schuld. Mijn leerlingen leven soms in bizarre situaties. Als je met tien in een appartement woont, kun je geen huiswerk maken.’

Callebaut is leerkracht Nederlands en Engels aan het OnzeLieveVrouwe Instituut, een beroepsschool in hartje Gent. Via de organisatie Teach For Belgium, die zich inzet voor minder ongelijkheid in het onderwijs, is ze in het onderwijs terechtgekomen. Nochtans had ze gezworen nooit leerkracht te worden. Twee jaar later is Callebaut blij met haar keuze. ‘Ik vind de job van leerkracht fantastisch.’

De coronacrisis maakte die baan wel een stuk complexer, zeker in haar school. ‘Negentig procent van mijn leerlingen komt uit kansarme gezinnen. Velen onder hen hebben niet het Nederlands als thuistaal. Al twee weken probeer ik mijn klas in het vierde middelbaar een account te laten aanmaken op de website Quizlet. Op dit moment hebben vijf van de vijftien leerlingen dat gedaan.’

Ze stuurde wel wat taken uit de voorbije weken. ‘Maar veel heb ik er niet van teruggezien’, lacht ze. ‘Mijn leerlingen hebben een intrinsieke motivatie nodig. Die is helaas niet bij iedereen aanwezig. De overheid heeft ons gevraagd geen punten op taken of toetsen te geven. Maar dat is helaas iets wat mijn leerlingen juist heel snel begrijpen. We kunnen dus geen nul geven. Daarom hebben we als school beslist om ze toch een soort van punten te geven als ze een taak hebben doorgestuurd. Het cijfer telt niet echt mee, maar zo weet de klassenraad aan het eind wel wie al zijn taken gemaakt heeft. Hopelijk haalt dat iets uit.’

School als sociaal vangnet

‘Ik zie mijn leerlingen echt graag en beschouw ze ook als mijn kindjes’, zegt Callebaut. ‘Daarom had ik het in het begin echt heel moeilijk met deze situatie. En eigenlijk heb ik het er nog altijd heel moeilijk mee. Je hebt toch altijd het idee dat je ze een beetje wil “redden”. Maar in deze situatie kan ik gewoon niet veel doen.’

‘In het begin dachten mijn leerlingen nog: “Yes, vakantie!” Maar nu botsen ze op de harde realiteit’, zegt Callebaut. ‘Ze beseffen dat de grenzen deze zomer misschien dicht blijven, waardoor ze dus niet op vakantie kunnen gaan. Dat dringt door. Ik probeer geregeld te polsen hoe het met hen gaat. Voor veel leerlingen is het geen gemakkelijke periode. Dagelijks krijg ik berichtjes van leerlingen, bijvoorbeeld via sociale media, dat ze school missen. Dat is raar, want ze zijn normaal niet zo superpositief over school. Maar school is hun sociaal vangnet. Ze missen hun vrienden. En ook hun leerkrachten, denk ik.’ (lacht)

‘Je hebt toch altijd het idee dat je ze een beetje wil “redden”’