‘Horeca is een goede leerschool, ook voor de psychiatrie’
Fabian Deckers (49) van Leuvens restaurant Improvisio keert terug naar zijn oude liefde. Om zijn steentje bij te dragen in de coronacrisis, heeft de restauranthouder zijn verpleegkundediploma van onder het stof gehaald. Nu werkt hij deeltijds in psychiatrisch ziekenhuis SintKamillus in Bierbeek.
BIERBEEK/LEUVEN I Fabian Deckers mag zich al enkele weken held van de zorg noemen. 24 jaar lang stond de oudverpleger op nonactief. Als hij dan toch een witte schort droeg, was het om groenten te snijden in zijn restaurant. Maar hij heeft sinds kort zijn werk als psychiatrisch verpleger hervat.
‘Ik had al een diploma van algemeen en psychiatrisch verpleger’, zegt Deckers. ‘Ik heb vijf jaar als psychiatrisch verpleger gewerkt, maar toen besloot ik te gaan voor mijn restaurant.’
Van zijn terugkeer naar de zorg heeft Deckers nog geen moment spijt gehad. ‘Na de verplichte sluiting heb ik een week thuisgezeten’, zegt hij. ‘Ik heb toen een beetje geklust, maar wou me toch op een andere manier nuttig maken. In mijn restaurant onderhoud ik al langer contacten met SintKamillus. Hun stagiairs zijn al bij me komen afwassen, als onderdeel van hun hersocialisatie in de maatschappij. En in de lente en zomer gebruik ik biogroentjes die de bewoners kweken in hun moestuin. Toen ik de directeur vroeg of ik er halftijds mocht komen werken, ging hij meteen akkoord.’
Rijk beroep
Ondanks de lange pauze in zijn verplegerscarrière had Deckers geen moeite om de draad weer op te pikken. En daar zat zijn andere job voor iets tussen. ‘Horeca is een goede leerschool, ook voor de psychiatrie’, zegt hij. ‘Je krijgt een divers pluimage van klanten binnen, van twintigers tot tachtigers, en je moet weten hoe je die mensen individueel moet aanpakken om hen een goed gevoel te geven.
Eigenlijk zou iedereen eens in de horeca gestaan moeten hebben. Je leert er organiseren, omgaan met klanten, geld, hygiëne, enzovoort. Het is een veel rijker beroep dan je misschien zou denken.’
Deckers is dus niet van plan zijn restaurant na de crisis gedag te zeggen. Toch heeft ook de verpleging opnieuw een plekje veroverd in zijn hart. ‘De kans is bestaande dat ik het werk hierna nog voortzet’, zegt hij. ‘Hoe dat zal gebeuren, moet ik nog een beetje uitvlooien, maar ik zeg niet neen.’
‘Ik vind het vooral belangrijk dat de psychiatrie niet vergeten wordt’, zegt Deckers tot slot. ‘Iedereen kan daar terechtkomen. Het doet me nog altijd pijn als mensen praten over ‘t gesticht. Mensen moeten die stigmatisering naast zich neerleggen. Er zijn zoveel mensen die begeleid worden door een psychiater of een psycholoog. Als je een gebroken been hebt, ga je naar de dokter. Dan mag dat ook voor mensen met een gebroken ziel.’
‘Dit zijn hier ook
helden van de zorg’ FABIAN DECKERS
Psychiatrisch verpleger