De illusie van controle

Eindelijk beginnen de grafieken te doen wat wij willen. We hebben alles ervoor opgeofferd, onze baan, onze ontspanning en het contact met onze ouders en vrienden, en we hebben onze grondrechten, onze democratie en onze toekomst opgegeven met uitsluitend dit ene doel voor ogen: de controle herwinnen over de grafieken. Eindelijk is dat aan het lukken. De aantallen besmettingen en dodelijke slachtoffers nemen af in Italië. We kunnen vraagtekens zetten bij alle cijfers, maar dat was eerder ook al zo en de onbetrouwbare cijfers van nu zijn onmiskenbaar lager dan de onbetrouwbare cijfers van weleer.

We hebben onszelf wijsgemaakt dat we offers brachten om levens te redden. We zeiden dat we het virus moesten verslaan. Maar daar ging het allemaal niet om. Het ging om de controle.

Sinds we God op non-actief hebben gesteld en hem zijn schepping uit de handen hebben gerukt, zijn we ons meesters van ons lot gaan wanen. Het leven was maakbaar en zelfs de dood zetten we naar onze hand. Lijden was achterhaald en geluk op bestelling leverbaar. We temden de grilligheid van toeval, elimineerden risico’s en streefden naar totale controle over alles.

Eén lullig, microscopisch klein virus sloeg onze illusie van controle aan diggelen. Dat verklaarde onze paniek en onze buitensporig hevige reactie. We probeerden de controle te herwinnen door alles wat we maar konden bedenken onder draconische controle te brengen. We moesten en zouden laten zien dat wij de baas waren.

Er is opwinding en ongeduld in de stad. Men gaat ervan uit dat de huidige maatregelen op 3 mei niet zullen worden verlengd. Men staat te popelen om weer te leven.

Maar het virus is niet verslagen. Wanneer wij de controle over de grafieken opgeven, wil dat niet zeggen dat wij onze oude illusie van controle hervinden.