‘WILFRIED’ DOORBREEKT CORDON MÉDIATIQUE IN WALLONIË
Het cordon médiatique heeft in Franstalig België geleid tot een enorm gebrek aan kennis over wat er in Vlaanderen gebeurt. Maar er is verandering op til.
‘Neen, Wilfried heeft het cordon sanitaire niet doorbroken.’ Als je dat als magazine in grote letters op je site moet zetten, gevolgd door een verantwoording in 20 punten, dan weet je dat er stront aan de knikker is. Maar met Vlaams Belang dat gepeild wordt als veruit de grootste partij, vonden hoofdredacteur François Brabant en zijn ploeg dat het maar eens gedaan moest zijn met het Franstalige cordon médiatique.
Want dat, dat doorbraken ze wel.
Waarom nu? U kadert het in een nummer rond geweld en oorlogsretoriek in de Belgische politiek, maar waarom geen interview in het eerste nummer na 26 mei?
‘Misschien had het ook bij ons wat tijd nodig om te rijpen als idee. We hebben na de verkiezingen een nummer gemaakt met de focus op Vlaanderen, met onder meer een groot artikel over het NSV. Daarin zaten ook quotes van Tom Van Grieken en Gerolf Annemans, we hadden het cordon médi atique dus al een beetje doorbroken. (lacht) Kijk, ik heb voor La Libre en Le Vif gewerkt. De twee dingen die mij het meest prikkelen in de Belgische politiek zijn het so cialisme in de grote arbeiderscentra, zoals Luik en Charleroi, en het Vlaamsnationalisme. Ik heb interviews gedaan met Bart De Wever (NVA), Jan Peumans (NVA), Hugo
Coveliers (die ooit in kartel ging met Vlaams Belang, red.), Jan Jambon (NVA), Geert Lambert (Spirit) ... maar nooit heb ik zo’n interview met Vlaams Belang voorgesteld, de druk in Franstalige media om dat niet te doen is groot. Men vreest hun ideeën de vrije baan te geven. Maar nu, in de context van Wilfried kan het wel. Wij bestaan in de eerste plaats op papier. Voor je aan het interview bent, passeer je eerst het édito, een analyse over extreemrechts, een portret van Bart Somers (Open VLD), zowat Van Griekens belangrijkste tegenpool, en een gesprek met Jos Geysels en Marcel Cheron, die aan de wieg stonden van het cordon.’
De stuntwaarde is groot. Een magazine dat nog niet zo lang bestaat kon dat misschien wel gebruiken?
‘Mmh, ik denk dat we aan Franstalige kant eerder een groot risico genomen hebben. Volgens ons – we hebben deze beslissing met de redactie genomen – begrijp je België gewoon beter als je dit soort gesprekken voert. Er is nooit eerder onderhandeld met Vlaams Belang over een regering. Nu zijn er maandenlang gesprekken geweest. Aan Franstalige kant hadden we nog nooit hun versie gehoord. Van Grieken zegt dat een deel van de NVA met hen in zee wou om te besturen en dat een ander deel dat wou om hen te zien mislukken. Maar die beide delen van de NVA wilden dus met hen
besturen. Dat was hier nog weinig bekend.’
Welke grote nadelen heeft het cordon médiatique?
‘Een gebrek aan kennis van wat er zich in Vlaanderen afspeelt. Paul Piret, jarenlang politiek journalist bij Vers L’Avenir en La Libre Belgi
que, zei me dat hij door dit interview meer geleerd heeft over Vlaams Belang dan door dertig jaar de Franstalige pers te volgen. Door dit cordon waren we de intellectuele tools kwijtgeraakt om op de juiste manier over die partij te schrijven. Ze stonden niet meer op onze radar.’
U laat Van Grieken aan het woord, maar u legt hem niet op de rooster over zijn migratiestandpunten, islamofobie, de racistische reflexen van sommige Vlaams Belangers.
‘Neen. In de inleiding verwijs ik daarnaar, maar in het gesprek wilde ik als Franstalige niet in een wellesnietesspel met hem verzeilen. Dat je hem hoort zeggen dat er ideologisch geen enkel verschil is met Filip Dewinter, dat de campagne met de bokshandschoenen in 1991 de beste ooit was, en dat de repressie na de oorlog zeker zo erg was als de collaboratie, dat maakt volgens mij veel meer duidelijk over hem en zijn partij.’
Is uiterst rechts in het zuiden van het land klein door het cordon? Of blijft het cordon alleen bestaan omdat uiterst rechts er zo klein is?
‘Ik denk dat tweede. De extreem lage score van extreemrechts aan Franstalige kant maakt het makkelijk om hen te negeren. Met een partij die in recente peilingen 25 procent haalt gaat dat niet meer. Wist je trouwens dat er tot 2010 ook een cordon médiatique was rond PVDA/PTB? Raoul Hedebouw interviewen op RTBF of in een krant was ondenkbaar. Zij werden gezien als staatsgevaarlijk. Ik heb niet de indruk dat hun standpunten zo hard veranderd zijn, maar hun score wel. Hun toegang tot de media is gevolgd. Toen ze 3 procent haalden werden ze genegeerd, met 15 procent lukt dat niet meer.’
Ziet u andere media volgen?
‘Ik respecteer de keuze van andere redacties om Vlaams Belang nooit een stem te geven. Maar het zou de moeite waard zijn om die keuze in vraag te stellen en de lezers de redenen ervan uit te leggen, in plaats van haar als vanzelfsprekend te beschouwen.’
‘Door het cordon waren we de intellectuele tools kwijtgeraakt om op de juiste manier over Vlaams Belang te schrijven’