POSTENPAKKER

Er staan best al wat Belgische tvreeksen op Netflix. Undercover, Tabula rasa, Beau Séjour, La trêve, 13 Geboden, Unité 24, en we vergeten er vast nog enkele. Ha ja, Thieves of the wood, natuurlijk, de internationale naam voor De bende van Jan De Lichte, dat wij Belgen niet op Netflix kunnen zien omdat VTM de reeks opspaart om zijn Vlaamse Netflix te lanceren. Ooit.

In ieder geval, veel potten heeft al die Belgische fictie voorlopig niet gebroken op Netflix, een Vlaamse Casa de papel hebben we nog niet gehad. Het aanbod is daar natuurlijk zo groot dat je ontzettend veel geluk moet hebben om opgemerkt te worden. Misschien lukt dat met Into the night, de reeks die Netflix met nogal wat bombarie aankondigt als ‘de eerste Belgische Netflix original’, maar we vrezen er eerlijk gezegd voor. Into the night is zo slecht dat je je zou schamen Belg te zijn, mocht het echt een Belgische reeks zijn, wat het niet is. Toch niet helemaal.

Into the night is een zoveelste variant op het eindeloze ‘einde van de wereld’riedeltje, dat we momenteel kunnen missen als kiespijn omdat we er zelf middenin zitten (we overdrijven een beetje, maar toch). Hier is het geen virus dat de mensheid van de planeet vaagt, maar de zon. Waar ze opkomt (doorgaans in het oosten), gaat alles en ieder een ineens dood. Stel je voor. De enige manier om te overleven, bedenkt een bizar internationaal groepje passagiers op een vlucht van Brussel (BE Airlines!) naar Moskou, is naar het westen vliegen om de zon voor te blijven. Intussen kun je dan een plan bedenken dat minder debiel is, en kun je elkaar wat beter leren kennen.

Het verhaal van

Into the night komt uit de ongetwijfeld smalle koker van Jason George, een Amerikaanse producerscenarist die, zo leert onderzoek, afleveringen van reeksen als Narcos, Ingobernable en Scandal op zijn palmares heeft, als (co)producer of als scenarist. Hier heeft hij alles zelf gedaan, en dat was duidelijk geen goed idee. Het verhaal lijkt werkelijk nergens naar, de dialogen zijn om door de grond te zakken en het ziet er zo goedkoop uit dat je George een aalmoes zou willen toestoppen. De internationale cast (met Jan Bijvoet en Nabil Mallat als Vlaamse bijdrage) staat er de hele tijd bij alsof de zon nooit meer zal opkomen. Je weet als kijker niet of je ze moet uitlachen of er medelijden mee moet hebben.

Wat is hier dan zo Belgisch aan? Wel, de regie is in handen van Inti Calfat en Dirk Verheye, het Brusselse duo dat zich al eens Norman Bates laat noemen en dat de twee seizoenen van Over water voor Eén draaide.

Misschien moeten ze zich de volgende keer Alex Pina noemen, in plaats van Norman Bates.

De internationale cast, met Jan Bijvoet en Nabil Mallat, staat erbij alsof de zon nooit meer zal opkomen