Eerste hulp bij coronamoeheid

Aanvankelijk leek het een feest: we haalden slaap in, voelden ons in vakantiestemming. Maar zeven weken later kijken we uit over een kleurloze woestijn: geen echte Pasen, geen trouw- of communiefeesten, geen café- of familiebezoekjes. Hoe je je tegen de coronacrisis wapent? ‘Onverschilligheid is niet per se slecht.’

PETER VANTYGHEM

BRUSSEL I Misschien had u de symptomen al herkend? Langer in bed liggen dan gewoonlijk, niet meer weten welke dag het is, lan- terfanten in de eigen living: het coronatijdperk glijdt voorbij in zijn eigen, steeds onbestemdere sfeer.

‘Het doet me denken aan een kwestie van dertig jaar geleden’, zegt socioloog Ignace Glorieux (VUB). ‘Toen wilde Ikea ook op zondag openblijven, en Marc El- chardus en ik voerden een plei- dooi voor het zondagsgevoel: dat moest een dag blijven met een apart karakter, waarop we een aantal dingen níét deden en we de tijd langzamer beleefden. Die dag moesten we in ere houden. Maar men vond onze argumenten ou- bollig.’

Aan de orde vandaag is niet zo- zeer dat zondagsgevoel, wel een heus woestijngevoel. Pasen, com- muniefeesten, brugweekends, bruiloften, het uitdelen van de rapporten en de festivals: haast alle gebeurtenissen die de lentemaan- den traditioneel tot het leukste tri- mester van het schooljaar maken, zijn weggevallen. Erger nog: de be- loning die normaal volgt – samen warmere oorden opzoeken – zou weleens kunnen uitblijven.

‘Deze periode is werkelijk met geen enkele periode eerder in de geschiedenis te vergelijken’, zegt neuropsychiater Theo Compernolle. ‘De halve wereld zit opgesloten. Zelfs in extreme oorlogstijd was er nooit een gelijkaardige situatie, waarbij iedereen zich apart in zijn eigen biotoop terugtrok.’

Uitkijken naar een familiefeest

Aanvankelijk leek het een feest: we haalden slaapschuld in, voelden ons in vakantiesfeer, herontdekten aaibare rituelen. Maar zeven weken na die 13de maart hebben steeds meer mensen er genoeg van. Dagen en weken rijgen zich aaneen als een lange, ‘moede’ rivier.

‘Normaal hebben we een bepaald levensritme gedurende de werkweek en een ander ritme in het weekend’, zegt Glorieux. ‘Dagen, weekends en seizoenen hebben elk een betekenis. Doordat we daarop kunnen anticiperen, krijgt ons leven kleur. Een weekdag mag niet lijken op een weekenddag. Een paasvakantie

‘Mensen hebben er nood aan om geregeld samen te komen met andere mensen. Dat is de allerbelangrijkste basis voor veerkracht’

THEO COMPERNOLLE

Neuropsychiater