Virtueel is beter dan echt
‘Animal crossing’ heeft wat weg van ‘Second life’ anno 2006.
Timing is alles. Veertien jaar gele- den leek Second life voor zijn grote doorbraak te staan: we zouden de echte wereld links laten lig- gen, en onze vrije tijd doorbrengen als geïdealiseerde avatars in die virtuele wereld. We lazen over de eerste Second life-miljonair: rijk geworden door virtueel vastgoed te verhandelen. Nike opende een virtuele winkel voor de verkoop van, uiteraard ook virtuele, sneakers. Het persagentschap Reuters benoemde een ‘correspondent’ in Second life, om dagelijks verslag uit te brengen. Helaas: veel vond die man niet om over te schrijven. Second life was dodelijk saai, en enkele maanden later had iedereen dat ontdekt.
Stel dat we in 2006 allemaal in quarantaine hadden gemoeten, dan had Second life die verwachte doorbraak toch gemaakt. In plaats daarvan is het nu Animal crossing: New horizons dat onze behoefte aan een virtuele speelruimte invult. Animal crossing heeft wat weg van Second life anno 2006: het is een 3D-wereld waarin je rondloopt in de vorm van een cartoonachtige avatar, waar je een eigen huis kunt bouwen en kunt chatten met vrienden. Maar het heeft zijn timing mee. En jawel: ook dit keer ruiken kledingmerken een opportuniteit. Het hippe modemerk 100 Thieves (nou ja, ik vermoed dat het hip is, weet deze 53-jarige veel), biedt er zijn hele streetwearcatalogus in virtuele vorm aan. Gratis dan nog wel – in Fortnite wordt voor modieuze uitrusting écht geld be- taald tegenwoordig (tja, als je met je echte kleren niet buiten mag). Animal crossing, Fortnite, Minecraft en andere multiplayer games waren altijd al plek- ken waar je met je vrienden kon afspreken. Nu zijn het de énige plekken waar je met je vrienden kunt afspreken.
Kwam Second life te vroeg, en Animal crossing net op tijd, dan is virtue- le realiteit waarschijnlijk net iets te laat. Facebookoprichter Mark Zuckerberg gelooft al jaren dat de toekomst van sociale netwerken in virtuele reali- teit ligt. Hij besteedde miljarden om de VR-brillenmaker Oculus over te nemen, en ontwikkelde al in 2017 een eerste prototype van zo’n virtuele ruimte – Facebook Spaces, inmiddels opgevolgd door Facebook Horizon.
Waarom grijpen we nu niet naar onze VR-bril, zodat we onze vrienden in 3D kunnen zien alsof ze echt tegen- over ons in de zetel zitten? Wel, omdat we die VR-bril niet hebben. De eerste generatie VR-brillen in 2016 was te duur en te onhandig. Je hing met duimdikke kabels vast aan je (dure) laptop. Alleen de hardcore gamers hapten toe, en dan nog met mate. Intussen heb je prima draadloze appa- ratuur zoals de Oculus Quest, maar de doorsnee gebruiker is nog niet klaar om VR een tweede kans te gunnen.
VR heeft dus een kans gemist. En de gedoodverfde opvolger van VR, Augmented Reality, stelt het niet beter. Magic Leap, het door Google gefinancierde bedrijf dat aan een revolutionaire AR-bril werkte, heeft in volle lockdown de helft van zijn personeel op straat gezet. Het zal zijn bril voortaan aan bedrijven verkopen, voor zakelijke toepassingen. Als die bril zo goed was geweest als Magic Leap jarenlang beloofde – levensechte virtuele beelden rechtstreeks in je oog geprojecteerd, zodat er een draak door je kamer lijkt te zweven! – dan lokte het nu honderden miljoenen gebruikers. De honderden miljoenen die nu Zoom-familiemeetings houden, en naar livestreams van woonkamerconcerten kijken.
AR en VR krijgen weliswaar nog een nieuwe kans. Apple werkt al jaren in stilte aan een eigen versie van zo’n bril. Die zal het uitbrengen als en wanneer het de technologie rijp acht. Als Apple geluk heeft, en wij pech, dan zijn we op dat moment net aan een volgende lockdown toe.
Multiplayer games waren altijd al plekken waar je met je vrienden kon afspreken. Nu zijn het de énige plekken waar je met je vrienden kunt afspreken