‘Wie honger heeft, geeft niet om een lockdown
In 2016 was journaliste, auteur en activiste Klementyna Suchanow een van de drijvende krachten achter de ‘vrouwenstakingen’ die heel Polen overspoelden. Dat regeringspartij PiS meewerkte aan initiatieven van anti-abortusactivisten om een van de meest restrictieve abortuswetgevingen in de EU nog verder te verstrengen, verenigde een nieuwe tegenstem: vrouwen uit verschillende geledingen van de bevolking. Zo groot was de massa vrouwen die de straten en marktpleinen van het land vulden, dat de regeringspartij besliste in te binden.
Vier jaar later, terwijl het hele land in lockdown zit, dook opnieuw een anti-abortuswetsvoorstel op in het parlement. Volgens dat voorstel, gelanceerd door een lobbygroep, moet abortus ook onmogelijk worden in het geval van schade aan de foetus. 98 procent van de wettelijke abortussen in Polen gebeuren om die reden.
Drastische coronarestricties maakten massademonstraties zoals in 2016 onmogelijk. ‘Maar we gooiden de discussie open op
Klementyna Suchanow,
Facebook’, zegt Suchanow. ‘Zonder pandemie zouden er duizenden mensen de straat zijn opgegaan, nu zag je online hoe hoog de temperatuur was. Mensen waren kwaad: terwijl zij aan social distancing doen, verwachten ze dat politici zich uitsluitend bezighouden met de gezondheid van de bevolking en de economie.’
Veel mensen droegen spontaan protestideeën aan, die organisatoren vervolgens mee coördineerden: ‘Er werden posters in het raam gehangen, we blokkeerden een centraal rondpunt in Warschau met onze auto’s en trokken op een protestactie. naar plaatsen waar we wel nog mochten komen tijdens de lockdown: de rij voor de drank- en sigarettenwinkels. Voor de overige organisatie waren slechts een paar telefoontjes nodig. Onze taakverdeling is sowieso helder’, lacht ze: ‘Voor illegale dingen kijken ze doorgaans naar mij.’
Hoe kansrijk het wetsvoorstel is, is nog maar de vraag: ook de regeringspartij heeft een dubbelzinnige houding tegenover het voorstel dat voortvloeide uit een burgerinitiatief. Dat het nu behandeld wordt, is het gevolg van parlementaire procedureregels. ‘Voor PiS is de timing niet zo goed, denk ik. De partij voelt zich niet veilig genoeg om zich heel veel te riskeren.’
Op 10 mei zijn presidentsverkiezingen gepland, die de regering per post wil laten doorgaan, ondanks de coronapandemie. Ook dat is een uiterst omstreden keuze. ‘We kunnen nog steeds niet geloven dat die zullen doorgaan. Indien wel, zouden mensen niet langer schrik hebben om de straat op te gaan en te protesteren, met of zonder masker.’ (rte)
Terwijl het hele land in lockdown zit, dook opnieuw een anti-abortuswetsvoorstel op in het parlement
BRUSSEL I Van het kleine maar complexe Libanon wordt allang gezegd dat het ‘danst op de rand van een vulkaan’. Sinds vorige zomer is duidelijk dat de politieke klasse – van alle strekkingen en religies – door corruptie en incompetentie het land in de krater van de vulkaan heeft geduwd. In oktober 2019 begon een leiderloze, godsdienstloze revolutie.
Sinds maart gaf de coronalockdown een nieuwe ‘voorlopige regering van experts’ – doorgaans adviseurs van partijbonzen – even respijt. Die pauze is voorbij, zo bleek deze week vooral in de noordelijke havenstad Tripoli. Banken gingen in vlammen op, het leger schoot een betoger dood, de wegkwijnende middenklasse staat naast de armen op de barricades.
‘We zijn terug’, zegt Sarah Kabout (17) vanuit Tripoli. Kabout zit in haar laatste jaar secundair, maar ze heeft al maanden geen schoolbank meer gezien. ‘Mensen zijn hun job kwijt, driekwart van de bevolking heeft hulp nodig. Het Libanese pond is gecrasht, alles is duur.’
‘Wie honger heeft, geeft niet