Vriendschap op wieltjes
Het is zomer – want herinneringen maak je in de zomer. In New York vindt een groep meisjes elkaar. De nieuwe HBO miniserie Betty vertelt over de weken waarin ze bevriend worden. Alles begint met de jongensachtige Kirt en haar beste vriendin Janay. Bij een skate sesh voor meisjes ontmoeten ze de verlegen Honeybear. Onder haar openhangende zomerhemdje draagt ze niets, behalve tepelplakkers, haar sneakers passen nooit samen. Altijd heeft Honeybear een camera in de hand. In het skatepark botsen ze op Camille, van wie de rugzak gestolen is. Zij lijkt geen boodschap te hebben aan een vrouwenclubje. Terwijl ze met z’n vieren achter de dief aanhollen, botsen ze op Indigo, een drugsdealende schoonheid met geblondeerde wenkbrauwen en lange vlechten.
In de zonovergoten en met graffiti bekladde straten van New York ontstaat een vriendschap, terwijl hun wieltjes over het asfalt schuren en hun boards tegen de betonnen stoeptegels kletsen. De cool gang hangt rond en wij mogen mee hangen, dat is Betty. De miniserie is een spinoff van de film Skate kitchen (2018) van Crystal Moselle, die voor Betty dezelfde documentaireachtige stijl hanteerde. Ze herschikte het verhaal zonder aan de (hoofd)personages te raken. Zoals veel series de afgelopen jaren brengt Betty een intrigerende subcultuur in New York in beeld. Moselle doet dat met journalistieke precisie, en met prachtige beelden, het soort waarvan instagramfilters lijken te zijn afgeleid. Het verhaal gaat dat ze de meisjes die Kirt en Camille spelen op de metro hoorde praten en dat ze Skate kitchen en Betty rond hun stijl, subcultuur en persoonlijkheden bouwde.
Het metoothema en het verzet tegen toxische mannelijkheid mogen in Betty dan wat opzichtig zijn, vrouwelijke empowerment maakt onlosmakelijk deel uit van de subcultuur van deze meisjes. Al leven ze in complexe tijden, zelf houden ze het simpel, in hun hoofd zijn er geen hokjes. Gay, straight of iets daartussenin? Niet eens nodig dat te benoemen, het is gewoon. De meisjes bouwen hun identiteit op in een wereld die wel luid roept dat de toekomst vrouwelijk is, maar dat niet altijd laat blijken. Het duurt even voor elk van hen in die werkelijkheid haar draai vindt. ‘In plaats van de patriarchie te bestrijden, wil ik het matriarchaat helpen’, zegt Kirt in de laatste aflevering – geloof me: het klinkt heel wat cooler uit haar mond.
Betty is een ode aan de vrouwenvriendschap. Of zoals minder vastgeroeste geesten zouden zeggen: een ode aan de vriendschap.
Betty. ¨¨¨¨è
De cool gang hangt rond en wij mogen mee hangen, dat is ‘Betty’