‘Ik vrees dat we dit jaar niet meer tennissen’
Tennissers mogen vanaf vandaag in België weer samen trainen en oefenwedstrijdjes spelen. Maar als voorbereiding op welk toernooi?
Op wat gerommel in de marge na – een virtueel toernooi in Madrid, een onderonsje achter gesloten deuren in Nice, een exhibitietoernooi in Duitsland – ligt het professionele tenniscircuit alvast tot half juli stil. In de Franse krant L’Équipe somberde drievoudig grandslamwinnaar Stan Wawrinka in navolging van Andy Murray en Rafael Nadal over de volgende maanden. De Nederlandse Kiki Bertens, ’s werelds nummer zeven, vermoedt zelfs dat er in 2020 geen volwaardig toernooi meer zal plaatsvinden. ‘Ook ik vrees dat we dit jaar niet meer gaan tennissen’, zegt Alison Van Uytvanck (WTA 57). ‘Onze sport is zo internationaal. Wanneer zal het veilig zijn? Wanneer komt het vliegverkeer op gang? Officieel herbeginnen we midden juli, maar in Amerika verdwijnen steeds meer toernooien uit die periode van de kalender. Logisch. Ook ik zie mezelf nog niet naar die streek afreizen.’
Van Uytvancks laatste match dateert van zondag 8 maart in Lyon. ‘Een atleet heeft een doel nodig. Wat gaat er gebeuren? Hoe ziet onze toekomst eruit? Momenteel is het zo doelloos. De competitiestress begin ik steeds meer te missen. Net zoals ik het reizen mis. Vroeger snakte ik na een lange periode van weg zijn naar thuis, nu snak ik naar het buitenland.’
Samen puzzelen
Van Uytvanck zat net in een goede periode toen de sportwereld tot stilstand kwam. ‘Nochtans was ik niet goed gestart in Australië, maar nadien heb ik mijn niveau opgekrikt. In Lyon ging ik nipt onderuit tegen Sofia Kenin, de winnares van de Australian Open. Die break kwam dus ongelegen, maar tegelijkertijd heb ik nu nog de voldoening van die sterke periode. Net zoals ik ervan geniet om het meeste aantal aces in een wedstrijd achter mijn naam te hebben. 22 stuks: dat pakken ze me niet meer af.’
Wie in het tennis niet tot de absolute top behoort – de overgrote meerderheid dus – spekt de bankrekening op de toernooien. Prijzengeld is hun levenslijn. Geen wedstrijden betekent geen inkomsten. ‘Dat we minder uitgaven hebben? Dat klopt, maar een coach werkt natuurlijk niet gratis. Ik ben eerlijk: wij kunnen deze situatie wel een tijdlang verdragen, maar een volledig jaar zonder inkomsten zou toch problematisch zijn. Op dit moment maken wij sowieso verlies.’
Van Uytvanck deelt haar leven met collegaproftennisser Greet Minnen. Dat helpt in deze troebele tijden, zegt ze. ‘We zitten met zijn tweeën in dezelfde situatie. Als de één een minder dagje heeft, kan de ander de motivatie wat aanscherpen. Onze meeste trainingen doen we samen, waarbij we een onderlinge competitie kunnen inbouwen. Tegelijkertijd genieten we van deze lange periode van samen zijn. We maken puzzels, we pingpongen, we wandelen met de hond. Sociaal is het voor ons niet zo’n grote aanpassing. Greets ranking was hoog genoeg om aan dezelfde toernooien deel te nemen, dus trokken we sowieso meestal samen op.’
‘Financieel kunnen we deze situatie nog wel een tijd aan, maar een volledig jaar zonder inkomsten zal toch problematisch zijn’
ALISON VAN UYTVANCK