‘Ik sluit niet uit dat er rellen komen’
Emiel Van Herck (17) uit HalleZoersel is leerling in het laatste jaar van het SintJan Berchmanscollege in Westmalle.
‘De voorbije weken waren een grote test, waarbij ik heel wat leerde. Omdat ik alleen contact had met hechtere vrienden en vriendinnen, zonder het geroezemoes van andere contacten, werd onze vriendschap intenser. Je krijgt een betere band, je leert elkaar beter kennen. Je ziet op welke manier je creatief kan zijn, je ontdekt hoe snel iemand last heeft van eenzaamheid. Dat was heel verrijkend. Maar het gaat ten koste van het schoolwerk. Ik vond het tof om minder te moeten doen, maar ik heb ook veel gemist en ben nu bang mijn jaar niet te halen. Ik denk dus niet dat thuis studeren een goeie zaak is. Je werkt vrijblijvender en besluit snel om iets niet te doen. Je bent veel productiever en efficiënter wanneer je naar school gaat. Als ik daar al aan twijfelde, ook door schoolmoeheid, heeft deze test duidelijk gemaakt dat ik die dwang nodig heb.’
Werner Schirmer (43) uit Gent is onderzoeker sociologie aan de VUB.
‘Ze zeggen dat we de komende weken ingaan onder de vlag van “het nieuwe normaal”. Dat is geen eenduidig begrip, maar een steeds verschuivende set van micronormaliteiten. Waar “normaal” vroeger stond voor een stabiele set gewoonten en ideeën, zullen vele zaken anders zijn. Voetbal zonder publiek, onderwijs met digitale examens, vakantie zonder festivals. De politiek moet de toekomst in stukjes hakken om haar beter aan te kunnen, maar creëert op die manier een zeer veranderlijk tijdsgevoel. We moeten constant bijstellen, almaar aanpassen. Ik ga dus niet op vakantie naar Italië, en stel er nu mijn hoop op dat er iets in België mogelijk is. Wat ik ook beslis, ik zal het wellicht op termijn moeten veranderen. De mens streeft naar routines, maar zal nu veel flexibeler moeten zijn. Vier weken geleden dacht ik niet dat er rellen van konden komen, nu sluit ik dat niet uit. Als de hoop die nu opleeft, weer gecounterd wordt door een nieuwe teleurstelling, kan het gebeuren dat sommigen er genoeg van hebben, dat de verontwaardiging de rede overtreft.’
Virginie Vandaele (48) uit Mélin is strategisch consultant bij Colruyt Group. Ze werkt tijdelijk thuis.
‘Ik wist, toen de lockdown begon, dat het een lange onderdompeling zou worden in een sfeer die me deugd zou doen. En in de praktijk was het effect nog veel intenser. Mijn gevoel voor tijd, de aandacht die ik aan dingen kon geven: fantastisch! Dat vasthouden wordt een project waarin ik geloof. Maar de crisis heeft ook een maatschappelijke dimensie, en daar hou ik een gevoel van teleurstelling aan over. Ik vond zo’n wekenlange confrontatie een unieke kans om als samenleving bewust te worden en radicale veranderingen te overwegen. Dat discours is er veel te weinig uit gekomen. Ik hoor nu vooral dat we moeten terugkeren naar wat het was, dat we moeten redden wat er te redden valt. Dat is een gemiste kans, en ik moet nu een en ander bijstellen. Vroeger dacht ik dat verandering van onderuit moet komen, maar ik besef nu beter dat de politieke overheid de keuzes moet maken die veel mensen, uit kansarmoede, niet kunnen maken. De economische steun koppelen aan duurzame veranderingen, bijvoorbeeld, lijkt me toch haalbaar?’