Waarom Lufthansa de beste kaarten heeft
In het pokerspel rond Brussels Airlines heeft Lufthansa de meeste troeven. Hoe hard kan België het spelen? ‘We moeten ons weinig illusies maken.’
BRUSSEL I De onderhandelingen over een reddingsplan voor Brussels Airlines lijken het kookpunt te naderen. Carsten Spohr, de topman van Lufthansa, komt morgen naar Brussel om met de regering te praten over een steunpakket voor de luchtvaartmaatschappij. Die heeft minstens 290 miljoen euro steun nodig om de coronacrisis te overleven.
De Belgische overheid zit daarover al weken rond de tafel met Lufthansa, het moederbedrijf van Brussels Airlines. Maar de onderhandelingen lopen moeizaam, gaf minister van Financiën Alexander De Croo (Open VLD) deze week toe. Over een toekomstplan voor Brussels Airlines, waarbij ook plaats is voor groei na de krimp, kunnen Lufthansa en België elkaar vinden. Ons land wil over de brug komen, maar het wil spijkerharde garanties. Om beloftes af te kunnen dwingen, wil België ze in juridisch bindende akkoorden gieten, of een blokkeringsminderheid krijgen in de holding boven Brussels Airlines. Maar Lufthansa, dat huivert voor inmenging van de overheid, weigert.
Insiders en observators beschrijven de onderhandelingen als een chicken game. België noch Lufthansa wil Brussels Airlines laten crashen, maar geen van de partijen wil wijken, waardoor ze afstevenen op een botsing.
Peanuts
Het Belgische wantrouwen is begrijpelijk. Ons land is niet vergeten hoe Lufthansa, na de volledige overname van Brussels Airlines in 2016, op gevoelige tenen trapte met plannen om de Belgische dochter te integreren in zijn panEuropese lowcostmaatschappij Eurowings. Toen de Belgische directie zich tegen het plan verzette, werd ze koudweg aan de kant gezet.
België moest knarsetandend toekijken, en wil nu een hefboom om een herhaling van dat scenario te vermijden. Opnieuw blijkt de regering weinig slagkracht te hebben. ‘België moet zich niet te veel illusies maken’, zegt een hoge bron rond de luchthaven. ‘Voor Lufthansa is Brussels Airlines het laatste van zijn zorgen.’ De Duitse luchtvaartmaatschappij moest behalve in Brussel ook in Berlijn, Bern en Wenen aankloppen voor staatssteun en heeft andere katjes te geselen.
In totaal vraagt Lufthansa bijna 12 miljard euro staatssteun, waarvan 9 miljard in Duitsland. Zwitserland keurde al een kredietlijn van 1,2 miljard euro goed voor Swiss en Edelweiss. Voor de Duitse luchtvaartreus zijn de Belgische miljoenen – excusez le mot – peanuts.
De Duitsers deinzen er niet voor terug om dat ook te laten uitschijnen aan de virtuele onderhandelingstafel, klinkt het in regeringskringen. Brussels Airlines is niet de ‘diva’ van de Lufthansagroep, maar ‘een detail’.
Winst boven romantiek
Bovendien was de overname van Brussels Airlines ook het project van de vorige ceo bij Lufthansa (Wolfgang Mayrhuber), zegt Wouter Dewulf, transporteconoom van de UA. ‘Carsten Spohr heeft nooit veel liefde voor het kind getoond.’
Maar Spohr, die meer oog heeft voor rendabiliteit dan romantiek, ziet wel de strategische waarde van de Brusselse hub. Dat heeft hij ook eerder aangegeven in een brief naar premier Sophie Wilmès (MR). ‘Voor Spohr is Brussels Airlines leuk om te hebben, maar geen must’, denkt Dewulf. ‘En mogelijk heeft hij een plan B. Als Brussels Airlines verdwijnt, komen er slots vrij in Zaventem. Waarom zou hij daar niet inspringen met Eurowings en de meest rendabele Europese routes overnemen? Door de coronacrisis zal hij snel zijn eigen overtollige toestellen kunnen inzetten en personeel vinden. De backoffice zou sowieso al grotendeels naar Duitsland verhuizen, en ook de klantengegevens heeft
‘Als Brussels Airlines verdwijnt, komen er slots vrij. Waarom zou Lufthansa daar niet inspringen met Eurowings en de meest rendabele Europese routes overnemen?’
WOUTER DEWULF Transporteconoom UA
hij al via Lufthansa’s getrouwheidsprogramma, ‘Miles and More.’
Daarmee heeft Lufthansa sterke kaarten in handen, denk ook zijn Duitse collega Sascha Albers (UA). ‘Lufthansa heeft bij vroegere overnames geprofiteerd van noodsituaties om goede voorwaarden te bedingen. Het is een beproefde onderhandelingsstrategie.’
De Belgische overheid kan daar weinig tegenover zetten. Minister De Croo – die de onderhandelingen leidt – torst een zwaar gewicht op de schouders. De meeste partijen scharen zich achter een redding, ‘als er genoeg voorwaarden kunnen worden afgedwongen’. Maar wie is bereid voor een tweede Sabena te tekenen als Lufthansa voet bij stuk houdt?