Schrijvers voelen effect corona

terrorisme niet aan banden konden leggen en de verdachten niet konden kanaliseren, blijft nu zelf in gebreke. Hoe kon iemand die onder toezicht stond zomaar verdwijnen? In een coronaperiode waarin er niet veel vliegtuigen opstijgen? Met welk vliegtuig? En met welk paspoort?’

Afstemmen met Frans parket

De Belgische overheid kent het dossier. ‘Onze ambassades in Bamako en Parijs zijn op de hoogte’, zegt de woordvoerder van minister van Buitenlandse Zaken Philippe Goffin (MR). Op het kabinet van minister van Justitie Koen Geens (CD&V) is te horen dat de gerechtelijke instanties van beide landen in contact moeten komen om te bekijken hoe de vork in de steel zit. ‘Dat betekent dat het parket dat de zaak in België behandelt, moet afstemmen met het parket in Frankrijk’, zegt de woordvoerster. Rokia Traoré reageerde niet op de vragen die we haar via Messenger stuurden.

Ook de literaire wereld heeft volop te maken met de gevolgen van de coronacrisis. Want ‘schrijven was altijd al schnabbelen’, is de bottomline van het tijdschrift Nederlandse Letterkunde.

Dat zette een themanummer op waar drie Nederlandse universiteiten en één Vlaamse, de Universiteit Antwerpen, aan meewerkten. Het onderzoek brengt in beeld dat schrijvers zich vanaf de Middeleeuwen tot nu altijd moeten behelpen hebben met een groot aantal losse schrijfklussen.

Veel kunstenaars en mensen in de kunstensector komen in de problemen nu voorstellingen, concerten en festivals afgelast zijn. ‘Van schrijvers zou men kunnen denken dat ze verder kunnen schrijven. Hun boeken kunnen nog verkocht worden’, schrijft de redactie van het tijdschrift.

‘Toch leven schrijvers zelden alleen van de boeken die ze publiceren’, zegt hoogleraar Mecenaatstudies Helleke van den Braber (Radboud Universiteit Nijmegen). ‘Ze moeten het juist ook hebben van voordrachten, optredens op scholen en workshops. Zo heeft ook de literaire wereld volop te maken met de gevolgen van de coronacrisis.’

Dat besluit het tijdschrift merkwaardig genoeg bij zijn publicatie op 1 april, toen de lockdown nog maar net bezig was.

Uit recent onderzoek bleek dat auteurs minder dan gemiddeld verdienen. Daarom zijn ze aangewezen op tijdelijke klussen, losse opdrachten en subsidies. Dat is nooit anders geweest, blijkt uit het themanummer.

Dat spreekt tegen dat er een evolutie is van ‘mecenaat naar markt’. Van den Braber: ‘In iedere historische periode zijn er meer marktgerichte en meer ondersteuningsgerichte schrijvers. De grote constante is dat iedere auteur “rondshopt” voor inkomsten. Dat kan een toneelopdracht zijn of een stadsdichterschap.’ (gse)