‘Als het echt niet anders kan, moet ik aankloppen bij het OCMW’
GENT I ‘Ik heb nog geluk’, zegt Kim Snauwaert (34). Ze is performer, kunstenares en actrice – ze maakte vorig jaar een opmerkelijk debuut als hoofdrolspeelster in de film The best of Dorien B. Ze heeft nog 758 euro op haar rekening en zag alle bijbanen die ze combineert om overeind te blijven, wegvallen. Toch vindt ze dat ze nog geluk heeft. Dat zegt veel over het zijden draadje waaraan veel kunstenaars hangen.
‘Geluk is relatief. Als ik zuinig ben, houd ik net genoeg over om de huur van volgende maand te betalen. Net voor de lockdown organiseerden het Kaaitheater en workspacebrussels, het platform waar mijn vrouw en ik in residentie werken, een toonmoment. Zo kregen we op de valreep onze voorstelling geboekt voor februari. Dat geeft mentaal wat rust. We kregen een werkbudget van 5.000 euro, om de productiekosten te dekken.’
‘Een tentoonstelling van mei werd verzet naar september, ook daarop kreeg ik een voorschot. Misschien organiseert workspace een digitaal festival in juni. Het zijn sprokkels, maar het is iets. Als het echt niet anders kan, moet ik aankloppen bij het OCMW. Dat vind ik een heftig idee.’
Schilderijen te koop
Het grootste probleem is dat alle flexijobs wegvielen die in normale tijden een financiële steunpilaar zijn, zoals horecawerk of montageopdrachten. ‘Ik zoek andere manieren om te overleven. Ik heb enkele schilderijen te koop aangeboden op Facebook. Normaal verkoop ik geen werk, nu moet het even.’
Op 2 mei postte ze: ‘I need money to pay my rent and buy food. Do you need a painting on your wall?’ ‘Ik vind dat niet vernederend. Veel frustrerender is het dat ik structureel moet bijwerken in de horeca, omdat ik zelfs na acht jaar studeren van de kunst niet kan leven.’
‘Als kunstenaar is het ploeteren. Je lot hangt af van onzekere subsidies, bij elke ronde kun je uit de boot vallen en alles verliezen waaraan je jaren hebt gewerkt. Ook voor de coronacrisis kwam ik maar net rond.’
‘Toch wil ik relativeren. Veel bevriende kunstenaars blijven helemaal met lege handen achter, omdat al hun voorstellingen of opdrachten geannuleerd werden. We moeten onszelf heruitvinden. Daar komen ook mooie dingen uit voort. Ik schilder graag, misschien is dat een duurzame manier om bij te verdienen. Misschien moet ik een kleine galerij zoeken die schilderijen van mij wil verkopen. Wie weet biedt dat nieuwe kansen.’
‘Als ik zuinig ben, houd ik net genoeg over om de huur van volgende maand te betalen’