Geluidsbib voor thuiswerkers die hunkeren naar kantoorrumoer
Wie als thuiswerker heimwee heeft naar taterende collega’s, razende printers en pruttelende koffiemachines, voelt zich met de online geluidsbibliotheek van ingenieur Stéphane Pigeon zo weer op kantoor.
Corona dwong ons om thuis te werken. Veel werknemers ervaren het als een zegen om verlost te zijn van de open werkvloer, waar luid telefonerende collega’s en het rumoer van printers, koffiemachines of beltonen, constant de aandacht wegtrekken. ‘Een kantoorhel’, noemde Stefan van der Stigchel, hoogleraar cognitieve psychologie aan de universiteit van Utrecht, zo’n open ruimte in NRC Handelsblad.
Maar anderen missen het sociale contact en lijden onder de stilte thuis. Dat ervoer ook Stéphane Pigeon (49). De Brusselse ingenieur, gespecialiseerd in geluid, creëerde Calm Office, een geluidsgenerator op zijn website, waarmee kantoorgeluiden worden nagebootst. Tot zijn eigen verbazing zag hij tijdens de lockdown het aantal bezoekers op zijn website verdubbelen, tot 40.000 per dag.
‘Het begon nochtans als een grap’, zegt Pigeon. Hij specialiseert zich al jaren in het maken van audiobanden die helpen om onaangename achtergrondgeluiden te verdoezelen. Mensen met tinnitus, bijvoorbeeld, worden soms behandeld met geluidstherapie, waarbij de aandacht van de oorsuizingen wordt weggetrokken. Of denk aan de talloze meditatie-apps die de gebruiker van zijn omgeving afsluiten, met geluiden van regen, golven of wind.
Holbewoners ‘Kantoorgeluiden zijn een goed voorbeeld van lawaai dat mensen willen vermijden om zich te kunnen concentreren’, zegt Pigeon. Maar toen de pandemie werknemers massaal van de werkvloer joeg, restte er thuis alleen stilte – tenzij jengelende kinderen of een grasmaaiende buurman daar anders over beslisten.
‘Sommigen misten die bureaugeluiden’, zegt Pigeon. ‘Toegegeven, het gaat om een minderheid, maar op wereldschaal is zelfs een minderheid een grote groep, waardoor mijn website duizenden extra gebruikers aantrok.’ Statisticus Paul Hewson getuigde bij de BBC hoe de valse kantoorgeluiden van Pigeon hem thuis helpen te focussen. ‘Ik weet niet of ik het geluid mis, of het gevoel van menselijk contact’, zei hij.
De Brusselse geluidsingenieur is niet de enige die de vraag naar kantoorgeluiden fors zag toenemen. Volgens de BBC trok de Duitse website I Miss The Office sinds
Stéphane Pigeon het begin van de lockdown meer dan 1,2 miljoen bezoekers.
‘Onze hersenen raken eraan gewend om in een bepaalde omgeving te werken. Al zijn het vervelende geluiden, zoals luidruchtige collega’s, toch kunnen we leren ze te negeren’, zegt Pigeon. ‘Maar verandering verstoort de focus. Al van toen we nog holbewoners waren, teert ons lichaam op de oren om onze aandacht te trekken en om voor gevaar te waarschuwen.’ Dat het aantal gebruikers van zijn website ondertussen is gehalveerd, kan er volgens hem op wijzen dat veel mensen de thuisomgeving gewoon zijn geworden.
‘Onze hersenen raken eraan gewend om in een bepaalde omgeving te werken, ook al zijn er vervelende geluiden'
Walvissen en wassalons
‘Al sinds mijn tienerjaren ben ik gepassioneerd door geluid’, zegt Pigeon, die doctoreerde als ingenieur elektromechanica. Hij werkte onder meer bij Roland, de Japanse producent van elektronische muziekinstrumenten, en als onderzoeker bij het Belgische leger. Maar in 2015 besloot hij het over een andere boeg te gooien en zijn website – tot dan een zijproject – voltijds te beheren.
In het begin produceerde Pigeon geluiden om technische apparatuur te testen – de zogenaamde witte ruis. Ik had veel bezoekers, maar slechts weinigen bleven hangen. Toen bleek dat de meesten de witte ruis zochten voor andere doeleinden, zoals geluidstherapie. Met gemiddeld 20.000 unieke bezoekers per dag, vooral uit de VS, leeft hij van donaties van gebruikers, die hem ook verzoekjes kunnen sturen. De inkomsten zijn beperkt, ‘maar genoeg om mijn gezin te kunnen onderhouden en stressvrij te leven’.
Pigeon neemt de geluiden zelf op, en reist daarvoor twee à drie keer per jaar. ‘Om zuivere klanken te krijgen, neem ik vaak in Scandinavië op’, zegt de Brusselaar. ‘In België is er te veel vervuiling, door wegen, vliegtuigen of industrie.’
Gemiddeld werkt Pigeon een week aan een fragment. Het is complexer dan het klinkt, benadrukt hij. ‘Als ik het geluid van de oceaan opneem, filter ik iedere agressieve golf weg, zodat de aandacht van de luisteraar niet wordt weggetrokken. Tegelijk moet het geluid ook langzaam veranderen, zodat de luisteraar niet verveeld raakt. Een loop werkt niet.’
De vragen van gebruikers zijn uiteenlopend. Om het gehuil van wolven op te nemen, trok hij naar Lapland. Ook het gefluit van dolfijnen en het gezang van walvissen nam hij op. ‘Een gebruiker vroeg me ooit om het geluid van een wassalon op te nemen’, zegt Pigeon. ‘Een vreemd verzoek, maar ik kreeg het vaker. Het ging om Amerikaanse gebruikers, die als kind hun moeder vergezelden naar het wassalon en daar hun huiswerk deden.’
Geluidsingenieur
geflitst
De goudprijs leek gisteren af te stevenen op het grootste dagverlies in jaren. In de vooravond was er 4 procent van de prijs afgegaan, de grootste daling sinds juni 2013. Een index van goudmijnen ging nog sterker onderuit.
Goud heeft de afgelopen maanden sterk aan waarde gewonnen en brak vorige week door de grens van 2.000 dollar per ounce (31,10 gram).
Beleggers joegen de goudprijs naar beneden wegens de oplopende rente. De enorme leningen die overheden moeten afsluiten om de coronacrisis te bestrijden, laten sporen na. De hogere interest betekent dat de reële rente (met de inflatie meegerekend) minder negatief wordt. De relatieve aantrekkingskracht van goud neemt daardoor af.