Brusselse jongeren en Blankenbergse strandgangers verdienen beter

DISCRIMINATIE Hilde Sabbe roept op om de schermutselingen aan de Belgische kust in perspectief te blijven zien.

Luckas Vander Taelen verwijt de linkerzijde dat ze het gedrag van jongeren zoals afgelopen weekend in Blankenberge vergoelijkt (DS 10 augustus). Intelligente nultolerantie, zo stelt hij, blijft een taboe voor links.

Maar is dat zo? Ik ken werkelijk niemand die het geweld in Blankenberge vergoelijkt, minimaliseert of ontkent. Met parasols gooien en vechten is onaanvaardbaar en ronduit levensgevaarlijk op een strand waar vakantiegangers en kinderen komen om een middagje zorgeloos te genieten van zee en strand. Dus ja, hard aanpakken, zoals voetbalhooligans. Voor de rechter, een krachtig signaal dat dergelijk gedrag niet getolereerd wordt.

Ik snap trouwens niet waar die mythe vandaan komt als zou links tegen nultolerantie zijn. Links is net hevig voorstander van nultolerantie: tegenover belastingontduiking, verkeersovertreders, milieumisdrijven en dergelijke meer.

Relschoppers hard aanpakken: daar zijn we het dus roerend over eens. Maar wat gebeurt daarna? Het probleem is niet opgelost als deze jongeren achter slot en grendel zitten. Links gelooft niet in instantoplossingen of doekjes voor het bloeden, maar wil de zaken grondig aanpakken.

‘Nette hemdjes’

De reacties op de gebeurtenissen in Blankenberge legden een veel groter probleem bloot, zoals diversiteitsconsulent Alan De Bruyne stelt, namelijk: een institutioneel racistische maatschappij waarin men er maar niet in slaagt diversiteit binnen gemeenschappen te erkennen, en in termen van eerste- en tweederangs burgers denkt.

Dat werd al snel na de feiten duidelijk. Dagjesmensen die met de trein komen, waren aan de kust niet langer welkom, ‘jongeren die beantwoorden aan het profiel van de amokmakers’ werden tegengehouden. Heeft iemand hetzelfde discours gehoord toen jongelui in Knokke met elkaar op de vuist gingen, of droegen die toevallig ‘nette hemdjes’ en spraken ze met het goede accent?

Hoe zou Vander Taelen zich voelen, vraag ik me af, als hij een donkere adoptiezoon had die er, louter en alleen vanwege zijn huidskleur, uitgepikt zou worden? Zou hij stoïcijns blijven, of zou er toch iets van verontwaardiging opborrelen omdat je, zonder aanleiding of motief, toch tot de ‘verdachten’ behoort, terwijl de blonde jongen geen potentiële relschopper kan zijn?

Ik gok op het laatste. Dat is toch wat wij bijna elke dag horen bij ‘onze’ Brusselse jongeren. Hun litanie is even triest als voorspelbaar: van nooit ophoudende kleine, dagelijkse vernederingen tot regelrechte discriminatie.

Hoe kun je van jongeren ver wachten dat ze respect hebben voor een maatschappij die je blijvend en weinig subtiel als tweederangsburger beschouwt? ‘Ik krijg steeds vaker te maken met jongeren die redeneren: ik ben toch de pineut, dus waarom zou ik me gedragen’, getuigt jeugdwerker Brahim Lhichou. ‘Ze maken het elke dag mee: rechtspraak, onderwijs, tewerkstelling – allemaal een zaak van twee maten en twee gewichten. En zij trekken altijd aan het kortste eind.’

Brussels zwembad

Dus nee, links sluit de ogen niet, integendeel. Het wordt inderdaad tijd dat de echte problemen worden aangepakt. De staat moet voor iedereen veiligheid kunnen garanderen en iedereen gelijkwaardig behandelen, en dat kan alleen als iedereen zich vertegenwoordigd voelt in die staat. Brusselaars hebben tijdens de lockdown mogen ervaren wie Brussel draaiende hield. Velen onder hen verdienen meer dan opnieuw tot tweederangsburgers te worden gereduceerd.

Misschien moet het strand gedecommercialiseerd worden, zodat er meer plaats is voor wie niet komt consumeren?

Politiek moet ook oplossingen bieden en positieve maatregelen treffen. Met One.brussels en de Brusselse regering ijveren we voor meer ontspanningsmogelijkheden voor jongeren in het Hoofdstedelijk Gewest, meer groen, en dat zwembad mag er nu eigenlijk ook wel eens komen.

Wat de kust betreft: misschien moet het strand gedecommercialiseerd worden, zodat er meer plaats is voor wie niet komt consumeren?

Schermutselingen zoals in Blankenberge zijn nooit helemaal te vermijden, maar je kunt wel het risico verkleinen door aan crowdcontrol te doen door politie die het publiek goed kent. En als, zoals blijkt, de lokale politie te weinig mankracht heeft om de dagjestoeristen te begeleiden, is dat ook omdat ex-minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) te weinig geïnvesteerd heeft.

Maar laten we de zaken in perspectief blijven zien. Het merendeel van de Brusselse jongeren zit deze lange, hete en moeilijke zomer uit zonder veel uitspattingen of lockdownparty’s. Ze verdienen het gore racisme niet dat na Blankenberge weer welig tiert. Ze verdienen beter, net als de strandgangers in Blankenberge.