Geld bepaalt toch niet alles, zelfs niet in de Champions League
Kevin De Bruyne zal ook dit seizoen de Champions League niet winnen. Lyon tekende zaterdag voor dé verrassing in de kwartfinales en won met 1-3 van Man City. Maar dat is niets vergeleken bij de bittere Beierse pil die Messi moest doorslikken.
‘Més que un club’ is het motto van FC Barcelona, meer dan een club. Vrijdagavond echter was Barça minder dan een schaduw van zichzelf. 2–8 is de grootste afstraffing uit de carrière van de beste voetballer aller tijden: Lionel Messi ging mee kopje-onder met de rest van een uitgewoond elftal. Dat Bayern een voetbalmachine is, mag geen excuus zijn voor dit ongezien pak slaag. Dit is het einde van een generatie.
Barça-fans konden jaren meesmuilend neerkijken op de Koninklijke uit de hoofdstad Madrid: die hadden honderden miljoenen euro’s schulden opgebouwd door de ene na de andere Galáctico te kopen, terwijl de Catalanen toekomstige sterren uit de eigen jeugdacademie, La Masía, plukten. Guardiola, Xavi, Iniesta, Puyol, Messi, Busquets, Piqué, Jordi Alba. Kopen om te kopen versus opleiden. Dat veranderde onder het beleid van voorzitter Josep Maria Bartomeu, die in 2014 Joan Laporta opvolgde en een jaar later werd herkozen door de socios, de vele tienduizenden leden van de club. Bartomeu koos voor een hapsnapbeleid, gestut door prestigieuze transfers en waanzinnige salarisverhogingen. Neymar ging voor 222 miljoen euro naar PSG, in de plaats kwamen de Fransman Ousmane Dembélé (105 miljoen plus bonussen als sportieve doelstellingen worden gehaald), de Braziliaan Philippe Coutinho (120 miljoen + bonussen) en een andere Fransman, Antoine Griezmann (120 miljoen). Zaterdag zaten ze alle drie op de bank: Dembélé en Griezmann bij Barça, Coutinho bij Bayern, dat hem een seizoen huurt. Het was de perfecte illustratie van wat er misloopt bij het Catalaanse FCB.
Qatar Airways
Barça was ooit de club van principes. Speelde jarenlang zonder shirtsponsor en toen ze dat toch deden, met Unicef, gaven ze er zelf nog geld bovenop. Tegenwoordig staat er Rakuten op de truitjes, een Japans e-commercebedrijf dat 55 miljoen euro per seizoen betaalt.
Voordien liep Messi met Qatar Airways op de borst. Die zelfverloochening wordt ook doorgetrokken in spelerstransacties en het omzeilen van de Financial Fair Play. Onlangs verkocht Barcelona de 24jarige Braziliaan Arthur voor 72 miljoen aan Juventus. De 30-jarige Bosniër Miralem Pjanic maakte de omgekeerde beweging voor 60 miljoen. Geen ruil, zodat beide clubs de meerwaarde konden noteren in de boekhouding. Barça is een jong talent kwijt, in de plaats kwam een speler die zijn beste jaren achter de rug heeft. Het is de overtreffende trap van wanbeleid.
Wat een contrast met dat andere FCB, uit München. Een strak geleide club uit de rijkste regio van Duitsland. Het is geen toeval dat Bayern dit niveau bereikt tegen Messi en co. Het is evenmin toeval dat een club uit de Bundesliga toont hoe het moet. Dankzij een een-tweetje tussen de overheid en de voetbalbond werden kort na de eeuwwisseling ingrijpende veranderingen doorgevoerd in de Bundesliga. De financiën moeten op orde zijn, fans hebben inspraak, meerderheidsaandeelhouders zijn niet welkom. Geen Russen of Arabieren die een club overnemen met duister geld in Duitsland. Alleen jammer dat Bayern zo dominant is: acht titels op een rij, 15 al in de 21ste eeuw. Trainer Hansi Flick, voormalig assistent-bondscoach, nam het in november over: hij tekent voor dominant, fysiek, snel voetbal. De vijfvoudige Europacup I-winnaar scoorde dit seizoen al 39 keer in de Champions League.
Red Bull
Het contrast is groot met RB Leipzig, een anomalie in de Bundesliga. Officieel staat die afkorting voor RasenBallsport, maar iedereen weet dat Red Bull de plak zwaait in de voormalige DDR-stad, net als in Salzburg. Leipzig is een kunstmatige club die tien jaar geleden nog op het vijfde Duitse niveau actief was en die de regels handig omzeilde door de juiste mannetjes in het bestuur te benoemen. Supporters van andere Duitse clubs haten RB Leipzig daarom. Maar je moet het de club
wel nageven dat er onder de 33-jarige trainer Julian Nagelsmann attractief voetbal wordt gespeeld: ze schakelden Tottenham Hotspur en Atlético uit op weg naar de halve finale van morgenavond tegen PSG.
Dat wordt een interessante confrontatie tussen artificiële topclubs. Van Paris Saint-Germain weten we dat ze de FFP-regels al jaren verbuigen. De hoge boetes betaalt de emir van Qatar met plezier, een Europese schorsing is er nog niet van gekomen (DS 5 november 2018). Zonder die financiële doping zouden Neymar en Mbappé niet in de Franse hoofdstad spelen, maar bij een échte topclub.
Zo stevenen we mogelijk af op een volledig Duitse of Franse finale, want, o ironie, die andere systematische FFP-overtreder, City uit Manchester, raakte ondanks een paar miljard aan investeringen in spelers nog niet in de buurt van de beker met de grote oren. De verloren halve finale tegen Real, vier jaar geleden, was de beste CL-prestatie. Dat zal de sjeik uit de Emiraten niet prettig vinden. De uitschakeling door Olympique Lyon – met onze landgenoot Jason Denayer in de basis – is jammer voor Kevin De Bruyne, maar geeft ook aan dat geld niet alles is. Lyon werd in een na 28 speeldagen afgebroken seizoen pas zevende in de Ligue 1. De Champions League-campagne is een uitzonderlijk lichtpunt, gevolg ook van wedstrijden met rechtstreekse uitschakeling op neutraal terrein en zonder publiek.
RB Leipzig, PSG, Lyon of Bayern: hopen maar op een positieve wissel van de macht voor het Europese voetbal.