‘Remco was opvallend kalm’

Ploegleider Geert Van Bondt (49) was de eerste die Remco Evenepoel in het ravijn kon bijstaan. ‘Blijf bij mij’, zei hij meteen.

Wel zijn fiets met nummer 111, geen Remco. Dat beeld, op een brug in de afdaling van de Muro di Sormano, krijgt ploegleider Geert Van Bondt nooit meer uit zijn geheugen gewist. Samen met collega Davide Bramati bemande hij de volgauto van DeceuninckQuick-Step, een half minuutje achter de koplopers. ‘We vreesden al dat hij gevallen was’, vertelt Van Bondt. ‘Bramati had opgemerkt dat de data van Remco uitgevallen waren, waardoor we zijn exacte gps-positie kwijtspeelden. Ik gok dat we minder dan een minuut na de val ter plekke waren. We konden daar niet stoppen, dus we zijn even verder moeten rijden, over die metershoge brug met daaronder een eindeloze dieperik. Dan staat je hart stil.’

Een blik over het muurtje waarover Evenepoel gekatapulteerd werd, zei genoeg. De topfavoriet lag meters dieper tussen de rotsen en leek niet te bewegen. Tv-kijkend Vlaanderen hapte naar adem. ‘We zijn zo snel als kon een meter of acht afgedaald, maar er was niet echt een pad. Beneden heb ik Remco meteen proberen gerust te stellen’, vertelt Van Bondt. ‘Tot mijn verbazing was hij opvallend kalm. Hij leek opgelucht dat hij mensen zag. Hij knipperde met de ogen en kon praten. Het eerste wat hij zei was dat hij pijn had aan zijn heup en lies. Hij zei meteen: “Geert, blijf alstublieft bij mij.” Toen hij zijn vingers en voeten kon bewegen, wist ik dat het goed zou komen.’

Van Bondt greep Remco’s rechterhand en ondersteunde zijn hoofd met zijn linkerhand. ‘Hij lag met zijn rug op de rotsen, maar ik wist dat ik hem niet mocht verplaatsen voor de dokter groen licht zou geven. Ik deed wel zijn helm uit, maar maande hem aan zo stil mogelijk te blijven liggen. Als bij wonder leek hij niet gewond aan het hoofd. Remco antwoordde ook heel lucide op mijn vragen, dus dat stelde mij ergens wel gerust.’

Samen met een toegesnelde dokter en enkele ambulanciers legden de ploegleiders Evenepoel op de draagberrie. De weg uit het ravijn bleek een hachelijke onderneming. ‘Recht omhoog stappen lukte niet. Het moest beetje bij beetje, tien meter naar links, dan tien meter naar rechts en zo de hele tijd omhoog klauteren.’

‘Sorry, sorry, sorry’

‘In de ambulance bleef Remco heel rustig en zei de hele tijd: sorry, sorry, sorry. Hij voelde zich enorm verantwoordelijk voor het welzijn van de ploeg. Ik heb meteen naar Patrick Lefevere gebeld en heb ook Remco’s ouders op de hoogte gebracht dat hun zoon kon praten en zijn armen en voeten kon bewegen. Voor hen moeten het afgrijselijke minuten van onzekerheid geweest zijn.’

‘In het ziekenhuis vroeg hij ons of hij de Giro nog kon halen’

Geert Van Bondt

Ploegleider

‘In het ziekenhuis vroeg hij ons of hij de Giro nog kon halen, maar dat is een onbegonnen zaak. Zijn seizoen is voorbij. Hij weet dat hij voor een lange revalidatie staat, maar dat komt goed. Weet je dat hij me zei dat hij de beste wielerbenen uit zijn carrière had zaterdag? Hij lag perfect op schema voor winst. Helaas heeft hij die bocht een tikkeltje verkeerd ingeschat. Dat weet hij en dat zal hij –Remco kennende – allemaal tot in den treure analyseren. Geloof me: hij zal die fout niet meer maken en komt sterker terug dan voorheen.’