‘We zouden meer tijd maken voor mekaar, en toen stierf hij’

Weer optreden was een welkome verrassing voor Stef Kamil Carlens. Maar het blijft knagen: ‘Hier kon drie keer zoveel publiek zitten.’

Twee keer in OLT Rivierenhof op zaterdag, twee keer bij de

Anderhalvemetersessies in Leuven op zondag: Stef Kamil Carlens had een goedgevuld weekend.

In het openluchttheater in Deurne zijn de concerten pas weer opgestart, nadat de hele provincie Antwerpen een kleine maand gas heeft moeten terugnemen. ‘Welles, nietes: dat was best verwarrend’, zegt Carlens. ‘Vóór de crisis was ik ook al geboekt, met Zita Swoon. In de plaats koos OLT voor coronaveilige, intieme soloconcerten voor tweehonderd toeschouwers. Na hun stopgezette reeks Take care zijn ze nu weer gestart met We’ll take care again, en wel tot in oktober.’

Wat bleef er over van de magische sfeer van de parkavonden?

‘Het was werken geblazen. Dit was meer een luisterset, die inzet op intieme sfeer, dan een dansfeestje. Helemaal anders dus dan de uitgelaten sfeer die je verwacht in het Rivierenhof, met mensen die op een zomeravond met vrienden op stap zijn.’

‘De organisatie sloofde zich uit om sfeer te creëren. Lege plekken werden opgevuld met kartonnen figuren, de bar stond pal in het midden. Maar de situatie wringt. In deze gigantische openluchtplek voor tweeduizend man had best drie keer zoveel publiek kunnen aanschuiven. In veilige omstandigheden.’

Je speelde twee keer. Een primeur?

‘Lang geleden, op een festival, moet ik dat ook eens gepresteerd hebben. Maar hier had het ook drie keer mogen zijn. Ik was zo blij: voor het publiek, voor de organisatie, voor de technici van Trix, De Studio, De Roma en de Arenberg die via een solidariteitsactie in een beurtrol aan bod komen.’

Jij was dit keer een van de gelukkigen. Maar wat met het ‘onwerkbare kader’, waarbinnen de evenementensector nu naar eigen zeggen verplicht wordt te werken?

‘Ik leef sterk mee met collega’s en vrienden. We gaan moeilijke tijden tegemoet. Nog maar eens gaat de hakbijl erin.’

‘Let op: ik geloof in verantwoordelijkheid. Cultuur is deel van de samenleving en moet haar steentje bijdragen. Maar de maatregelen voor evenementen blijven ondoorzichtig.’