‘Veel agenten mailden me dat ze beschaamd zijn’
Spoedarts Kris Permentier is door de nabestaanden van Jozef Chovanec aangesteld als tegenexpert in de zaak van het politieoptreden op de luchthaven van Charleroi.
Kris Permentier werd begin dit jaar vrijgesproken voor de moord op zijn vrouw. In eerste aanleg had de spoedarts nog 24 jaar gekregen. Hij ziet gelijkenissen tussen zijn zaak en die van Jozef Chovanec (38), de Slovaak die omkwam nadat hij in een politiecel op de luchthaven van Charleroi was opgesloten. ‘Ook in dit onderzoek lijken niet alle zeilen bijgezet om snel tot de waarheid te komen voor de rechtzoekenden’, zegt Permentier. ‘Tweeënhalf jaar al loopt het onderzoek naar de dood van Jozef Chovanec. En dan zegt het gerecht in Charleroi dat die traagheid aan de nabestaanden ligt die extra onderzoeken “besteld” hebben. Mijn “bestelde” onderzoek was na één maand helemaal af. Daar kan het dan toch niet aan gelegen hebben.’
Ook het optreden van de agenten stoort de spoedarts. ‘Ik heb veel mails gekregen van politieagenten die zeiden beschaamd te zijn toen ze zagen wat hun collega’s daar doen in dat filmpje, Hitlergroet incluis. Daarnaast: die man hoorde niet in de cel. Hij had mijn inziens in eerste instantie medische hulp nodig. Op een spoeddienst had men hem wellicht beter kunnen helpen.’
Andere doodsoorzaak
De tegenexpertise van Permentier levert een andere doodsoorzaak op dan de ‘allergische reactie op een geneesmiddel’, de conclusie van de wetsgeneesheer in de zaak. ‘Dat klopt, maar ik kan niet zeggen hoe en wat’, zegt de spoedarts. ‘Mijn conclusies behoren aan de rechter toe.’
Eerder werd wel al vernomen dat de nabestaanden ervan uitgaan dat Chovanec gestikt is nadat drie agenten zestien minuten lang op hem waren gaan zitten om hem te kalmeren. Hij had een doek over het hoofd en zijn gezicht was in een matras gedrukt. Ademen werd zo fel bemoeilijkt. Toen Chovanec geen hartslag meer had, werd hij nog gereanimeerd in de cel, maar hij bleek hersendood. Uiteindelijk overleed hij enkele dagen later in het ziekenhuis. Waarom Chovanec die dag van zijn vlucht naar Bratislava zo agressief en verward was, blijft onduidelijk. ‘Ook ik heb daar geen uitsluitsel over’, zegt Permentier.
Overdosis morfine
Dat net Permentier de zaak aanvaard heeft, is opmerkelijk. De spoedarts stond begin dit jaar zelf voor het hof van beroep voor de moord op zijn vrouw, na een overdosis morfine. Hij werd vrijgesproken, na een lijdensweg die elf jaar had aangesleept. ‘Ik heb — in tegenstelling tot wat je kan vermoeden — geen rekening te vereffenen met justitie. Ik heb de zaak aangenomen omdat de verdediging mij gevraagd heeft. Maar ik vind wel — en na mijn eigen zaak ben ik daar nog meer van overtuigd — dat justitie ernstige disfuncties heeft. Mijn eigen zaak heeft zes jaar stilgelegen. Ook in de zaak-Chovanec duurt het allemaal veel te lang. De Hoge Raad voor Justitie zal nu een onderzoek van het onderzoek voeren. Maar is dat wel geheel onafhankelijk? Mijn ervaring is dat justitie nooit van zichzelf vindt dat ze fouten gemaakt heeft en nooit zelf met structurele oplossingen komt voor duidelijk aangetoonde disfuncties.’
‘Ik wil jongeren iets bijbrengen, al moet ik het twintig keer uitleggen.’ Mohammed Kaddouri startte in maart, twee weken voor de lockdown, als leerkracht lassen in Temse. Sindsdien gaf hij maar enkele keren les, aan leerlingen uit het zesde middelbaar. ‘Ik kijk hard uit naar 1 september.’
Kaddouri is onderhoudstechnieker bij Phoenix Services op de site van Arcelor Mittal. Voorlopig combineert hij beide jobs. ‘Al plan ik op termijn volledig over te stappen. Ik ben heel graag bezig met jongeren, dat merkte ik al in de zaalvoetbalploeg. Daar heb ik gezien dat je ze echt iets kan bijbrengen.’ Hij leert zelf ook elke dag bij door met jongeren bezig te zijn. ‘Je wordt constant uitgedaagd met nieuwe visies en meningen.’
‘Ik probeer zeker een voorbeeld te zijn’, benadrukt hij. ‘Ik heb zelf vaak mindere leerkrachten gehad. Ze hadden geen aandacht voor wie het moeilijk had. Dat is de beste motivatie nu.’ Door een vriend die hem inspireerde, zette hij uiteindelijk de stap. ‘Ik probeer voor iedereen aandacht te hebben – ook de jongeren met een lager niveau. Ik wil iedereen motiveren.’
Zijn ervaring ziet Kaddouri als een groot pluspunt. ‘Ik probeer mee te geven dat het niet altijd gemakkelijk is in “de echte wereld”. Als je twee keer te laat komt op je werk, moet je niet meer komen. Dat wil ik hen duidelijk maken.’