De kracht van een pilletje
Enkele minuten lang superkrachten hebben? Tegenwoordig zouden we al met veel minder hocus pocus tevreden zijn, maar in de Netflix-film Project power maakt het idee mensen nieuwsgierig. Vooral omdat het zomaar mogelijk is. Je hoeft enkel een flashy pilletje te slikken. De ene kan plots razendsnel lopen, de ander gaat als een kameleon op in zijn omgeving – dat durft voor een snoodaard al eens handig uit te vallen.
De pil is een populaire nieuwe drug die circuleert in New Orleans, dat hier een even donkere en dreigende indruk geeft als Gotham in de Batman-films.
Het zou gelogen zijn als we zeiden dat we spontaan warmliepen voor het hele idee dat dit blitse avontuur ons presenteert. Een exsoldaat (Jamie Foxx) en een agent (Joseph Gordon-Levitt), allebei tamelijk onorthodoxe figuren, zoeken naar de bron van die pillen. Daarbij betrekken ze Robin (Dominique Fishback – onthoud die naam), een tienermeisje dat het spul geregeld aan de man brengt.
Het is een verhaaltje van elfendertig in een dozijn, te banaal om te kunnen werken. Of daar leek het eerst nog op. Verrassend genoeg weet het moeiteloos te onderhouden en is het good fun ten voeten uit.
Rappen
Het centrale trio heeft in een vingerknip je sympathie gewonnen. Hoewel ze dealt, kan je Robin niet wegzetten als schorem. Daar is ze te zachtaardig voor. Het is natuurlijk een gigantisch cliché dat ze het allemaal doet omdat haar moeder ziek en alleenstaand is, maar toch werkt het. Wacht tot je haar hoort rappen!
Hulde voor het scenario van Mattson Tomlin, een groentje dat alvast ook de blauwdruk voor de aangekondigde Batman-film met Robert Pattinson uit zijn mouw mocht schudden. Niet enkel heeft hij Project power solide opgebouwd. Bovenal is het veel meer dan een optelsom van verwikkelingen.
De karakters komen scherp in beeld, de dialogen zijn geestig en allesbehalve vrijblijvend. Er weerklinkt zelfs snoeiharde kritiek op de problematische situatie in de VS, die niet toelaat dat tieners als Robin in slaap gewiegd worden met knusse praatjes. Dat maakt de ex-militair die Foxx speelt haar onomwonden duidelijk. ‘Je bent jong, zwart én een vrouw. Het systeem is ontworpen om jou kapot te maken.’
Zo blijkt Project power veel meer te zijn dan enkel een flitsende film – want ook dat is het helemaal, alsof Adil El Arbi en Bilall Fallah in de regiestoel zaten, en niet Ariel Schulman en Henry Joost (Paranormal activity 3 & 4). De special effects en montage versterken bovendien het gevoel dat je naar zuivere popcorncinema zit te kijken. Nochtans was de film nooit bedoeld voor het grote scherm. Wie dat toch wil, zal daar thuis zelf naar op zoek moeten.
Het is een verhaaltje van elfendertig in een dozijn, maar toch good fun