Onverwachte held Kingsley Coman leidt Bayern naar zege
Tranen bij Neymar. Van treurnis. Ook bij Kingsley Coman. Van vreugde. Tegen de club waar hij zijn jeugd doorbracht, kroonde de 24-jarige Fransman zich tot matchwinnaar. De Champions League gaat voor de zesde keer naar Bayern München.
De Champions League-hymne die Tony Britten 28 jaar geleden schreef, hield eindelijk steek. In het Estadio da Luz in Lissabon stonden voor het eerst de beste ploegen van Frankrijk en Duitsland tegenover elkaar in de finale.
Een droomfinale was het. Akkoord: bij de Uefa droomden ze misschien nog meer van een affiche tussen Barcelona (Messi) en Juventus (Ronaldo). Maar aan sterren geen gebrek bij PSG en Bayern München. De allergrootste sterren kregen gisteravond al snel de kans om de score te openen en hun naam alvast op de Beker met de Grote Oren te laten graveren.
Kylian Mbappé. Wat waren we blij dat hij erbij was. Dat die enkelblessure – een maand geleden opgelopen – hem niet klein had gekregen. De nog altijd maar 21-jarige Fransman kreeg de eerste kans, zijn schot werd geblokt door Goretzka.
Neymar Jr. De meest gracieuze danser op het kampioenenbal, dat hij vijf jaar geleden al met Barcelona won. De Braziliaan kwam oog in oog met Neuer en dacht hem te hebben geklopt, maar de bal bleef steken onder de kont van de Duitser.
Robert Lewandowski. Ook de Pool kan dansen, en niet alleen de polonaise – kijk maar eens op Tiktok. Scoren blijft wel zijn hoofdberoep en bijna was het weer zover. Zijn 56ste van het seizoen belandde echter op de paal. Navas – tijdig fit geraakt – kwam heel goed weg.
Een beetje bizar
De wedstrijd verliep overigens zoals verwacht. Bayern nam het initiatief en zette de verdedigers van PSG onder druk. Maar daar waar dat in de ‘oefenpot’ tegen Barça kans na kans en goal na goal opleverde, kwam er nu weinig uit voort. Vóór dat bijna-doelpunt van Lewandowski – in minuut 22 – raakte geen enkele Bayern-speler de bal in de zestien van de tegenstander. Een beetje bizar. Hansi Flick zat met zorgen, zeker omdat ook de tegenprikken van PSG nog een stuk snediger waren dan die van Lyon.
Thomas Tuchel daarentegen zag vanop zijn frigobox dat het goed was. De Duitse eend in de Franse bijt miste alleen een doelpunt. Di Maria trapte na een knappe één-twee met Herrera over. En vlak voor rust trapte Mbappé na een overbodige één-twee met Herrera recht op Neuer. De 1–0 had al lang op het bord moeten staan en zou PSG na rust nog zuur opbreken.
Laten we het maar meteen verklappen. Want hoewel het in de tweede helft een kwartier wachten was op het eerste gevaar, was het meteen raak. Kimmich gooide vanaf rechts de bal voor doel en niemand minder dan Kingsley Coman kopte overhoeks binnen. Finales kennen soms onverwachte helden en Coman solliciteerde naar die rol. De voorbije wedstrijden was de 24-jarige Fransman invaller – ex-Bruggeling Perisic was de linksbuiten van Bayern. Maar uitgerekend tegen zijn ex-club, waar hij haast zijn hele jeugd doorbracht, mocht hij nu toch starten. Dan ook nog scoren? Un rêve!
Stevige tikken
Wat nu PSG? Daar is Revôns plus grand het motto. Maar de finale leek plots uit te draaien op een nachtmerrie. De fans gingen hen niet over de streep trekken. Verratti dan maar? Draxler? Tuchel bracht beide middenvelders erop, maar iedereen keek natuurlijk naar Mbappé en Neymar, en die werden vakkundig uit de wedstrijd gehouden. Stevig verdedigen en af en toe een stevige tik uitdelen, bleek het ideale recept.
Dag op dag vijftig jaar na het allereerste duel – als fusieclub – had PSG zijn eerste Europacup I/ Champions League kunnen winnen. Dat was waar Nasser Al-Khelaifi, de Qatarese voorzitter op had gerekend. Maar het werd uiteindelijk toch weer niets. Een ultiem schot van de ingevallen ChoupoMoting belandde naast.
These are the champions. Zo gaat die hymne van Tony Britten verder – in zijn eigen taal. En voor de zesde keer in de geschiedenis gaat het over Bayern München.
Paris-Saint-Germain mocht dromen, maar uiteindelijk werd het toch weer niets