Club en Anderlecht breien en laten steken vallen
Beerschot leverde de stunt van het voetbalweekend door met 0-1 te winnen op Club Brugge in het duel der kampioenen van vorig seizoen. Vincent Kompany begon zijn trainerscarrière met vervelend puntenverlies tegen tien Moeskroen-spelers.
Standbeelden zijn broze bouwsels dezer dagen. Dat geldt in het voetbal ook voor clubiconen. Begin vorige week mocht 'realist' Franky Vercauteren opkrassen bij Anderlecht, omdat Vincent Kompany de tijd gekomen achtte om definitief het roer over te nemen. De speler Kompany nam afscheid, de trainer-manager is helemaal terug, na de mislukte competitiestart vorig seizoen. Voor zijn spelerscarrière kan je alleen maar respect opbrengen. Vier titels en twee bekers in de grootste clubcompetitie ter wereld, geen landgenoot doet hem dat na. Kompany werd in de Premier League drie keer opgenomen in het elftal van het jaar en was ook één keer speler van het seizoen. Tel daar ook nog twee Belgische titels, een Gouden Schoen en brons op een WK bij, en je komt uit bij een uitzonderlijke carrière. Zonder al die blessures zou hij niet blijven steken zijn op 89 interlands.
De trainer Kompany heeft nog alles te bewijzen. Hij en de club nemen een groot risico. Toch verdient de 'romanticus' Kompany krediet. Hij begon gisteren met de in principe overbodige Trebel in steun van de aanvallers. Verbaal was Kompany zeer aanwezig: het was nodig, want na een fris begin verviel Anderlecht weer in breiwerk. Na de rust was er tegen tien spelers van Moeskroen een strafschop nodig om op voorsprong te komen en Trebel verdiende donkerrood voor een vliegende tackle. Waar zat de VAR bij die fase? De gelijkmaker van Gnohere in de toegevoegde tijd had iets van gerechtigheid. En van een déjà vu: het leek heel even de kommerloze zomer van 2019.
Amechtig Club
Club Brugge blijft met zichzelf worstelen. Snel verdwenen is het goede gevoel bij de achterban na het presenteren van de ambitieuze stadionplannen. Goals zijn belangrijker dan stenen. En die Twaalfde Man wordt node gemist om het elftal over een dood punt heen te tillen. Ook tegen promovendus Beerschot hadden Clement en zijn mannen geen antwoord op een goed georganiseerd team. De vlotte zege van vorige week in Eupen toonde al aan dat Club ruimte nodig heeft om de snelle jongens voorin te laten renderen. Dat zal vooralsnog eerder lukken in uitwedstrijden dan thuis. Een amechtig
Club had optisch overwicht én de bal en deed daar alweer veel te weinig mee. Alleen helemaal op het eind was het een paar keer gevaarlijk, voor de rest was het wachten op ideeën van het duo VanakenVormer, die er niet kwamen.
Dat is ook de verdienste van Beerschot. De negen op negen is straf. Nog straffer is dat Beerschot nu al twee weken na elkaar startte met een elftal dat vorig seizoen in 1B actief was. Tot maandag was Hernán Losada (38) de jongste trainer in 1A, nu is dat Kompany (34). Als voetballer was Losada wat ze in Antwerpen een 'tribunespeler' noemen: frivool en offensief. Als trainer vertrekt hij van een stevig defensief blok, met daarvoor in een vrije rol de Oostenrijkse spelmaker Rapha Holzhauser, de openbaring van het seizoenbegin met drie doelpunten en twee assists. Holzhauser schoot de enige paars-witte bal binnen het doelkader op Jan Breydel. Dat volstond voor een
De gelijkmaker van Moeskroen in de toegevoegde tijd had iets van gerechtigheid. En van een déjà vu: het leek heel even de kommerloze zomer van 2019
stuntzege.
Standard-KRC Genk was op papier de topper van de speeldag. Dat viel in het echt tegen. Genk-trainer Hannes Wolf moest al twee keer bij de rust zijn systeem bijsturen: van een 4-2-3-1 naar een 4-4-2. In Luik begonnen de Limburgers meteen met twee spitsen, Dessers en Onuachu, maar speelden ze behoudender dan de voorbije weken. Ook Standard opteerde voor defensieve zekerheid. Opwinding was er bij een onterecht toegekende strafschop voor de bezoekers, rechtgezet door de VAR, en een tweede gele kaart voor Amallah. Gebikkeld werd er wel: de thuisploeg verzamelde alleen al in de tweede helft vijf gele kartonnetjes. Machteloos AA Gent
Er was naast Vercauteren nog een trainer die al na twee speeldagen zijn bureau moest ontruimen. Jess Thorup betaalde bij AA Gent de tol voor twee nederlagen. Onder de Deense trainer speelde Gent vorig seizoen vaak fris van de lever, goed voor een tweede plaats na 29 speeldagen en een plek in de voorronde van de Champions League. Dat was heus niet alleen de verdienste van de onlangs vertrokken sterspeler Jonathan David.
De vele miljoenen staan binnenkort op de rekening, de pluim 'duurste uitgaande transfer ooit' kunnen ze in de Ghelamco Arena op hun bestuurlijke hoed steken, maar dat het vertrek van de Canadees een grote sportieve leemte zou laten, had het bestuur beter moeten inschatten. Het is niet de trainer die spelers laat vertrekken, het is evenmin de trainer die spelers gaat halen: hooguit heeft die een adviserende stem. Voorzitter Ivan De Witte en manager Michel Louwagie zouden ook eens in eigen boezem mogen kijken. Zij hebben de kern samengesteld. Nu moet een 67-jarige voor vernieuwing zorgen. Bizar.
Zo zat het duo Bölöni-De Decker enkele maanden nadat ze mochten ophoepelen op de Bosuil op de andere bank. Ze konden niet verhelpen dat een machteloos AA Gent voor de derde keer op een rij verloor met een doelpunt verschil. Voor Antwerp was het een welgekomen eerste zege van het seizoen, zonder veel overschot. Schaduwfavoriet Gent bengelt onderaan met 0 op 9, Charleroi en Beerschot hebben nog het maximum van de punten.