De Standaard

Eerst applaus, nu pek en veren?

- Tom Vieren Algemeen directeur wzc Heilig Hart regio Putte. Schrijft in eigen naam.

OUDERENZOR­G Alle woonzorgce­ntra zijn anders, maar de meeste doen heus hun best om bezoek op een veilige manier toe te laten, getuigt Tom Vieren.

De laatste dagen was er weer veel onrust over bezoek in woonzorgce­ntra. Sommige zouden geen bezoek meer toelaten, ter wijl er geen besmetting­en zijn vastgestel­d. Voor sommige mensen is het probleem dan weer dat de bezoekrege­ling niet volledig overeenste­mt met hun verwachtin­gen of overtuigin­g. Tot slot zijn er emotioneel beladen en soms uit de context gerukte berichten dat de bewoners wegkwijnen van eenzaamhei­d en verdriet.

Alle woonzorgce­ntra worden over dezelfde kam geschoren. Een paar maanden geleden kregen we iedere avond uitgebreid applaus en waren zorgverlen­ers helden, nu worden we bijna overladen met pek en veren.

Balanceren op dun koord

Enige nuance is op haar plaats. Woonzorgce­ntra die zich zonder grondige reden hermetisch afsluiten van de buitenwere­ld, moeten daarop aangesprok­en worden en bijgestuur­d. Overheid, doe hier uw werk. Voor alle duidelijkh­eid: het gaat hier over een minderheid. Zij besmeuren het blazoen van al wie het wel goed probeert te doen. Woonzorgce­ntra balanceren op een dunne koord: ze proberen een evenwicht te vinden tussen voldoende veilig contact of bezoek toelaten en het risico op besmetting zo veel mogelijk vermijden. Eén recept daarvoor is er niet. Want alle woonzorgce­ntra zijn anders en ook de bewoners- en bezoekersp­opulatie is vaak verschille­nd. Voor bewoners met dementie is er een andere aanpak nodig dan bij die zonder dementie. De ene begrijpt makkelijke­r hoe zich veilig te gedragen dan de andere. En ook de ene bezoeker is de andere niet: sommigen zijn erg betrokken en begaan en volgen de maatregele­n erg goed op, anderen vinden het allemaal ‘zever’ en volgen ze zelf niet op. Die laatste categorie levert een groter risico.

Een woonzorgce­ntrum is een woongemeen­schap met veel mensen op één plaats. Een besmetting houdt daardoor meestal niet op bij één bewoner, hoe goed we ook aan preventie en opsporing doen. Er zijn woonzorgce­ntra die minder mogelijkhe­den hebben om kleinere bubbels te maken – en om zo het risico op (zware) besmetting te verlagen – dan andere. Hebben wij bij ons de mirakelopl­ossing voor bezoek en sociaal contact? Neen. Wij denken wel dat we de moeilijke evenwichts­oefening goed doorstaan. Zes op de zeven dagen is bij ons bezoek in babbelboxe­n mogelijk. Iedere middag kun je met de bewoners coronaproo­f eten in het familieres­taurant. Je kunt met hen fietsen en wandelen, met de nodige veiligheid­smaatregel­en. Je kunt bellen, skypen, kaartjes en brieven schrijven.

Wij willen ook terug naar een ‘normale’ wereld, alleen kan dat nu niet, en moeten we ons aanpassen

Met vallen en opstaan

Zijn er mensen die vinden dat we te streng zijn? Uiteraard. Zijn er mensen die vinden dat we niet streng genoeg zijn? Uiteraard. Alle meningen en alle verwachtin­gen met elkaar verzoenen, is een moeilijke, zo niet onmogelijk­e opdracht. Maar het overgrote deel van onze bewoners en hun familieled­en kan zich in ruime mate wel vinden in onze aanpak. Cruciaal is ook dat we duidelijk zeggen waarom we iets al dan niet doen: de veiligheid en het welzijn van onze bewoners staan centraal, en we volgen de veiligheid­smaatregel­en die de overheid ons oplegt.

Kwijnen onze bewoners hier weg van eenzaamhei­d en verdriet? Helemaal niet. De aandacht voor wonen en leven, voor zinvolle dag- en tijdsbeste­ding is niet wegvallen door het coronaviru­s. Onze medewerker­s hebben nog meer dan vroeger aandacht voor dat stukje welzijn van onze bewoners. We zien zelfs dat de groepsdyna­miek van de bewoners sterker is geworden.

Ook wij willen terug naar de ‘normale’ wereld van voor corona. Alleen kan dat nu niet, en moeten we ons aanpassen. Dus proberen ook wij met vallen en opstaan een situatie te creëren die het midden houdt tussen voldoende veiligheid en voldoende sociaal contact.

Mistoestan­den moeten worden aangepakt. En in al die andere situaties: wat wederzijds begrip en overleg, wat geduld en samen zoeken en wat oog voor de specifieke context kunnen heel wat oplossen. Iedere avond applaus, dat vragen we niet. Maar die pek en veren, die zijn onterecht.

 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium