‘Direct na de inspuiting werd zijn biceps zo zacht als boter’
Drie minuten later arriveert het mugteam, een vrouwelijke arts en verpleegster L.F. De politiemensen houden Chovanec op dat moment al 33 minuten op het bed vastgeklemd. ‘Het was voor ons een enorme opluchting dat de hulpdiensten er waren’, zegt inspecteur D.L.
De dokter vraagt de verpleegster om een verdovingsmiddel in de bil van Chovanec te spuiten. ‘We zeiden nog: vergis je alsjeblieft niet’, zegt F.V. ‘Op dat moment zaten we daar allemaal met onze billen omhoog.’
Om 5.04 uur zet L.F. de spuit. ‘We waren verrast dat de injectie zo snel effect had’, zegt F.V. ‘Ik hield zijn rechterbiceps met mijn linkerhand vast. De hele interventie lang was die helemaal opgespannen, bijna onmiddellijk werd die arm zo mals als boter. Ik vroeg of dat normaal was en of we onze greep konden loslaten. De verpleegster zei van wel. Toen zagen we dat de man helemaal ko was.’
Zeker drie agenten verklaren tegenover de onderzoekers van het Comité P in bijna identieke bewoordingen dat een van de vrouwen van het mug-team dan het volgende zegt:
D.L.: ‘Een van de twee, ik weet niet wie, zei toen: “We gaan deze dosis geven en als hij een hartaanval doet, zal dat voor niemand een groot verlies zijn”.’
M.A.: ‘Ik weet niet meer of het de dokter of de verpleegster was, maar een van de twee zei: ‘We gaan deze dosis geven en als we hem kwijt zijn, zal dat voor niemand een groot verlies zijn.’
‘Ze zei dat op een cynische toon’, zegt ook F.L. ‘Dat lijkt me niet zo abnormaal in hun job, waarin ze vaak ernstige interventies doen. Op dat moment choqueerde het me niet echt, maar later toen de andere collega’s erover spraken, besefte ik pas de volledige draagwijdte van die zin.’
Verpleegster L.F. verklaart daarover iets anders. ‘De agenten lagen nog altijd op de patiënt. Ik vertrouwde hen, want zij waren er om hem te controleren. Toen ik de spuit zette, zag ik dat de agenten hem meteen loslieten. Ik heb toen geroepen dat het enkele minuten duurt voor de medicatie werkt.’
Het is woord tegen woord, want de bewakingscamera neemt geen geluid op. Om 5.08 uur is te zien hoe de brandweerlui Jozef Chovanec reanimeren op het bed. Verschillende aanwezigen zeggen in hun verklaring aan Comité P dat ze dat vreemd vonden, omdat een reanimatie normaal op een harde ondergrond moet gebeuren.
Een minuut later is te zien hoe de Slovaakse man uit de cel wordt gedragen. In de gang wordt de reanimatie verdergezet. Twintig minuten later is er opnieuw een hartslag, dankzij de defibrillator in de politiepost. Jozef Chovanec wordt naar het ziekenhuis Marie Curie gebracht, waar hij in een kunstmatige coma wordt gehouden. Drie dagen later wordt hij doodverklaard.