Superhelden zijn nog steeds rotzakken
Hoera, ze zijn terug! The Boys zijn er weer! Amper enkele maanden geleden, toen we de streamingdienst Prime Video van Amazon aan het uitspitten waren, stuurden we u al in die richting. Laat die onnozele superheldenbagger van Marvel links liggen (bye, Disney+!) en lik je vingers af aan de ultieme antisuperheldenreeks. The Boys, dus.
Dat eerste seizoen was een feest. Superhelden die eigenlijk eikels met een godcomplex zijn, het was zo verfrissend. En het zootje ongeregeld (de ‘Boys’) die hen ten gronde wilden richten was ontzettend amusant om naar te kijken.
En kijk: dat alles geldt nog steeds voor het tweede seizoen. We proberen zo spoilervrij te blijven als mogelijk is, maar het tweede seizoen pikt de draad op waar het eerste eindigde. De megasuperheld Homelander is nog altijd een akelige psychopaat, Starlight is nog steeds de superheldin met een geweten, en de Boys zijn nog steeds een licht anarchistisch groepje van caractériels die hun hopeloze strijd verder zetten.
Natuurlijk is er ook wat veranderd. Er is een nieuwe, doorslechte superheldin op het toneel verschenen. Eentje die verslingerd is aan sociale media, en die mogelijk nog gestoorder is dan haar collega’s.
De jongens staan intussen geseind als gevaarlijke criminelen, en mogen niet te zeer opvallen. Het mag niet verbazen dat hen dit slecht af gaat. Zo varen ze met een speedboot een gigantische potvis aan flarden, en ontploffen er net iets te veel mensenhoofden om over subtiliteit te kunnen spreken. Wie denkt dat dit tweede seizoen nog bloederiger is dan het eerste: dat is absoluut zo. En al die gore is er zo over dat het hilarisch wordt.
En zo komen we misschien bij de kern van wat The Boys zo leuk maakt: in al zijn grofheid is deze reeks bijzonder geestig. Zo kan je elke aflevering shit-fuck-cunt-bingo spelen. Wanneer Homelander een kind van een dak gooit en het tegen de grond smakt, is dat er zo ver over dat je alleen maar kunt lachen (ter onzer verdediging: het kind was ongedeerd).
Natuurlijk ontwikkelt er zich ook een nieuwe plot, over superterroristen die overwonnen moeten worden. Een leuke knipoog naar onze samenleving, over hoe angst voor terrorisme wordt misbruikt om andere wantoestanden aan het zicht te onttrekken.
In de eerste twee afleveringen was nog niet duidelijk waar het script net heen wilde. Maar vanaf de derde krijgt de plot vaart. Dus zitten we weer te supporteren voor Billy Butcher, de heerlijk geflipte leider van The Boys. Fuckin’ diabolical!
In al zijn grofheid is deze reeks bijzonder geestig. Zo kan je elke aflevering shitfuck-cunt-bingo spelen