Morgen in DS Weekend
Krant Massoumeh (26, uit Afghanistan) ‘Hierna wil ik rechten studeren en advocaat worden’
‘Alsof de kalkoenen gaan stemmen over Kerstmis’, schrijft onderzoeker Matthew E. Bergman op de blog van de London School of Economics. De inkrimping van het aantal senatoren en volksvertegenwoordigers is immers al vorig jaar door de meeste Italiaanse partijen goedgekeurd. Zondag en maandag is het aan het Italiaanse volk om die grondwetswijziging te bekrachtigen.
In democratische landen wordt zelden zo gesneden in de omvang van een parlement. Tussen 1945 en 2008 waren er minder dan twintig gevallen waarbij een democratisch parlement meer dan 10 procent kleiner werd. De Italianen stemmen dit weekend over een inkrimping van 36,5 procent. Begin september toonde 70 procent van de
Italianen zich vóór de inkrimping van het aantal Kamerleden (van 630 naar 400) en het aantal senatoren (van 315 naar 200).
‘Zelfverrijkende kaste’
De verwachting is daarom dat het ja-kamp tijdens dit referendum makkelijk zegeviert. De vraag die voorligt, is helder en eenvoudig. En anders dan in 2016, toen toenmalig premier Matteo Renzi zijn eigen lot verbond aan het referendum (en verloor), gaat het nu niet om één politicus of om de regering. De Italianen klagen graag over hun bestuurders, die zouden behoren tot een zelfverrijkende ‘kaste’ die zichzelf voordelen zou toekennen waar de meeste gewone Italianen alleen van kunnen dromen. De gretigheid om 345 parlementsleden definitief naar huis te sturen, zal een belangrijke motivator zijn om ‘ja’ te stemmen. Maar is het ook democratisch een goede zaak?
‘De afslanking van het parlement heeft weinig zin zonder dat tegelijk de instellingen grondig worden hervormd’, reageert analist Franco Pavoncello vanuit Rome. ‘In Italië zijn de Kamer en de Senaat volkomen gelijkwaardig, en dat blijft ook zo na deze hervorming, met nog steeds dubbel zoveel Kamerleden als senatoren. Dit is een puur demagogische ingreep, zonder enig politiek plan erachter.’
Maar de inkrimping van het parlement is hét stokpaardje van de Vijfsterrenbeweging, die zich aanvankelijk afzette tegen het establishment, en nu sinds 2018 Italië bestuurt. Een jaar later stapte de centrumlinkse Partito Democratico (PD) in de regering, ter vervanging van de Lega. Om mee te kunnen besturen, moest de PD akkoord gaan met de afslanking van het parlement, legt Pavoncello uit. ‘Daarin schuilt een paradox. Vijf Sterren haalde in 2018 nog 32 procent van de stemmen, maar haalt in de peilingen nu nog amper 15 procent. Terwijl de kiezers Vijf Sterren niet langer smaken, zit de partij wel stevig in de regering, en draagt ze ook de PD op hoe zich te gedragen.’
Voorstanders zeggen dat de inkrimping van het parlement een flinke kostenbesparing is én de politiek minder bureaucratisch en efficiënter zal maken. Maar critici wijzen erop dat een besparing van hooguit 60 miljoen euro per jaar een peulschil is op de totale Italiaanse overheidsuitgaven (883 miljard euro voor dit jaar). Bovendien bestaat de vrees dat minder parlementsleden juist méér macht voor de partijvoorzitters en voor lobbyisten zal betekenen, en dat kleinere partijen veel moeilijker een stem krijgen in het parlement. Daarom steunt voormalig Europees Commissaris Emma Bonino de campagne voor ‘neen’.
Zegeviert Lega in Toscane?
Zondag en maandag houdt Italië ook regionale verkiezingen. De strijd wordt vooral spannend in de traditioneel rode regio Toscane, waar de radicaal-rechtse Lega van Matteo Salvini de hegemonie van centrumlinks probeert te doorbreken. Eerder dit jaar, in januari, probeerde Salvini hetzelfde in de linkse regio Emilia-Romagna, maar dat mislukte. In Toscane beloven de peilingen een nek-aan-nekrace tussen Susanna Ceccardi van de Lega en de centrumlinkse kandidaat Eugenio Giani.
Maar zelfs al haalt rechts Toscane binnen, dan nog verwacht Pavoncello geen grote impact op het nationale bestuur. ‘De regioverkiezingen in Emilia-Romagna vonden plaats in een ander tijdsgewricht. Het was de eerste keer dat Salvini het nationale kabinet zo uitdaagde. Dan sloeg het coronavirus keihard toe, en dwong Italië economisch op de knieën. Vijf Sterren en de PD willen nu de stabiliteit garanderen en absoluut besturen tot in 2023. De vastberadenheid om Salvini buiten te houden, is groot.’
Ine Roox
De afslanking is het stokpaardje van de Vijfsterrenbeweging, die ontstond uit verzet tegen ‘het establishment’
Amy Dorris, een ex-model uit Florida, zegt tegen dat Trump haar in 1997 heeft aangerand. Ze is al de 26ste vrouw die zo’n publieke beschuldiging doet.
Een voormalig Amerikaans model dat Donald Trump ervan beschuldigt dat die haar seksueel heeft lastiggevallen, zegt meer dan twee decennia later dat ze zich nog altijd ‘misselijk’ en ‘geschonden’ voelt.
In een interview met de Britse krant The Guardian spreekt Amy Dorris (48) voor het eerst over wat ze naar eigen zeggen heeft meegemaakt in de marge van de US Open in 1997. Haar toenmalige vriend Jason Binn nodigde haar uit voor een bezoek aan New York, waar ze ook het tennistoernooi bijwoonde en Donald Trump en andere beroemdheden ontmoette.
Trump, die zich van meet af aan heel flirterig had gedragen, achtervolgde haar toen ze naar het toilet ging en drong zich aan haar op. Dorris zegt tegen The Guardian dat hij ongevraagd zijn tong in haar mond duwde, haar vastgreep en overal bepotelde. ‘Ik voelde me gevangen, alsof een octopus me in zijn greep had’, zegt de vrouw. Ze benadrukt dat ze Trump vergeefs vroeg ermee te stoppen, en vertelde achteraf over het incident aan een vriend in New York. Dorris heeft The Guardian foto’s getoond die bewijzen dat ze Trump toen heeft ontmoet, en toonde ook haar entreeticket voor de US Open van dat jaar. Ook hebben vrienden van haar en een therapeut die ze nadien onder de arm nam, bevestigd dat Dorris hen toen over het incident heeft verteld.
Gevraagd waarom ze nu ineens besluit erover te spreken, antwoordt Dorris dat ze niet langer wil zwijgen, dat mensen horen te weten dat ‘dit onze president is en dat dit is wat hij doet’, en dat ze een rolmodel wil zijn voor haar tweelingdochters, die moeten weten dat je wel degelijk kunt reageren als een man zich aan je vergrijpt.
Dorris is al zeker de 26ste vrouw die Donald Trump publiekelijk beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag, gaande van betastingen tot en met verkrachting, over een periode van veertig jaar. Trump noemt de vrouwen die hem beschuldigen steevast leugenaars of aandachtszoekers, ontkent soms dat hij hen überhaupt heeft ontmoet, en in zeker twee gevallen zei hij dat de vrouwen ‘niet aantrekkelijk genoeg’ waren om in hen geïnteresseerd te zijn.
Trumps advocatenteam verwerpt ook deze nieuwe beschuldiging in de sterkste bewoordingen, en stelt dat de timing van dit interview – op luttele weken van zeer spannende presidentsverkiezingen – erop wijst dat Dorris zou handelen met een politiek motief.
‘Grab ’em by the pussy’
Ook tijdens de vorige presidentscampagne, in 2016, werd Donald Trumps gedrag tegenover vrouwen een thema. Meerdere vrouwen kwamen toen naar voren met beschuldigingen over seksuele intimidatie.
En in oktober dat jaar, eveneens op luttele weken voor de presidentsverkiezingen, dook een oude
Amy Dorris geluidsopname op uit 2005, waarop Donald Trump vulgaire uitspraken over vrouwen deed. ‘Ik ben automatisch aangetrokken tot schoonheid’, zei hij op de tape. ‘Ik begin gewoon te kussen, ik wacht niet eens. Het is als een magneet. En als je beroemd bent, kom je met alles weg. Je kan alles doen, vrouwen in het kruis grijpen by the pussy’), je kan je alles veroorloven.’
‘Ik voelde me gevangen, alsof een octopus me in zijn greep had’ Voormalig model