‘Ik heb me in mijn carrière nog nooit zo goed gevoeld als nu’
Amper 57 speelminuten waren hem dit seizoen gegund, maar bij zijn derde invalbeurt, thuis tegen Waasland-Beveren, is het Michael Krmencik eindelijk gelukt. Met het hoofd scoorde hij zijn eerste officiële goal voor Club Brugge.
‘We speelden al een tijdje met het idee om naar het buitenland te gaan. Twee jaar geleden was er ook al sprake van Club Brugge, maar toen raakte ik geblesseerd. Vorige winter kwam er dan plots een nieuwe kans. Ik was met Viktoria Plzen op stage in Spanje en mijn manager zei me dat Club me wilde binnenhalen. Maar dat ze me eerst medisch wilden testen om te kijken of mijn knie in orde was. Ik ben daarop zonder iets te zeggen aan mijn vrouw vanuit Spanje naar België gevlogen. Ik wilde niet dat ze teleurgesteld was als ik afgekeurd zou geraken. Nadat ze me medisch hadden gekeurd, tekende ik diezelfde avond mijn contract. Pas daarna belde ik naar mijn vrouw en vertelde ik haar dat we naar Brugge gingen verhuizen.’
Welk gedacht had je van Club?
‘Dat het de grootste club in België is. Dat het een goeie reputatie heeft en goeie spelers voortbrengt. Ik heb ook hun wedstrijden in Europa gevolgd en vond dat ze goed gespeeld hadden. De slogan is hier No Sweat, no Glory en dat past bij hoe ik voetbal zie. Ik ben iemand die zich altijd honderd procent geeft. Ik hou van simpel voetbal. Goeie pressing zetten, één keer de bal raken, de zestien ingaan en scoren. En vooral hard werken en de ploeg helpen.’
Ken je Jan Koller?
‘Natuurlijk. België was voor hem een goeie stap in zijn carrière. Omgekeerd heeft Koller ook veel positiefs over mij gezegd. Toen ik de overstap naar Club Brugge maakte, interviewden ze hem op de Tsjechische tv.’
Twintig jaar geleden won Koller als eerste Tsjech de Gouden Schoen. Word jij de tweede?
‘Dat zou mooi zijn. De tijd zal uitwijzen of het ooit lukt. Maar laat me eerst basisspeler worden. Dat is mijn eerste doel met Club.’
De uitnodiging van Olivia NewtonJohn, ‘Let’s get physical’, bracht ooit iedereen in beweging. Diezelfde uitnodiging brengt nu het gevangenislandschap in rep en roer. Afgelopen vrijdag werd het gevangeniswezen op de hoogte gebracht van een algemene stakingsaanzegging. Alle vakbonden nemen eraan deel. De Franstalige en de Nederlandstalige vakbonden vormen één front. De ideologische verschillen smolten weg. Welke belangrijke gebeurtenis heeft al die syndicale krachten naar elkaar toe gedreven?
Het antwoord is ontnuchterend. Over het arbeidsstatuut en de chronische onderbezetting van de personeelskaders gaat het niet, het stakingsrecht is niet in gedrang en zelfs de minimale dienstverlening wordt niet vernoemd. Deze keer is het bezoek het strijdpunt. De directeurgeneraal van het gevangeniswezen had de gevangenisdirecties donderdagnamiddag op de hoogte gebracht dat de gedetineerden hun volwassen bezoekers weer mochten aanraken.
Weinig besmettingen
Midden maart is bezoek in gevangenissen afgeschaft, wat fysiek contact de facto onmogelijk maakte. De opmars van het coronavirus verantwoordde toen de drastische preventieve maatregelen. Er was onvoldoende kennis over hoe het virus zich daadwerkelijk verspreidde en hoe snel het zou kunnen gaan. De gevangenissen zaten overvol, wat een pandemie binnen de muren tot een onbeheersbare nachtmerrie zou maken. Omzichtigheid en voorzichtigheid waren toen noodzakelijk.
Vandaag is de situatie anders. Wat leren de cijfers? Sinds de pandemie hebben maar 49 gedetineerden posisen tief getest, op een gemiddelde dagbevolking van 10.500 gedetineerden: dat is 0,46 procent. 33 van hen zijn genezen verklaard. Ondertussen verlaten gedetineerden al weken de gevangenis voor verloffaciliteiten waar fysiek contact ook mogelijk is.
Positief advies
De gevangenissen hebben heel wat preventieve maatregelen genomen. Gedetineerden die besmet of mogelijk besmet zijn, worden in verschillende soorten quarantaine geplaatst. Er zijn quarantaineafdelingen in de gevangenissen, aangepaste maskers en poetsplannen en coronaveilige gesprekslokalen. Gedetineerden worden in groepen opgedeeld om besmettingen over de afdelingen heen tegen te gaan. Die maatregelen voorkwamen de verspreiding van het coronavirus.
Uit de adviezen van instellingen als Sciensano, Empreva (de geneeskundige dienst) en de lokale preventiedienst blijkt dat het een verantwoord risico is om het fysiek contact tussen gedetineerden en hun verwanten te herstellen. Vandaag vormen gedetineerden de enige groep van volwasburgers die het recht om elkaar aan te raken eenzijdig ontzegd wordt. Beslissingen met zo’n grote impact op burgers moeten minstens een wetenschappelijke basis hebben.
Wie zich syndicaal verzet tegen het positieve advies van die gespecialiseerde adviesinstellingen, moet zich bezinnen over zijn argumenten. Zeker aangezien de preventieve maatregelen de arbeidsveiligheid van de werknemer op de werkplaats garanderen. Waarom is er dan verzet tegen het fysiek contact tussen gedetineerde burgers en vrije burgers? Argumenten zoals angst op besmetting, zijn menselijk en begrijpelijk, maar volstaan hier niet. Gedetineerden, hun partners en kinderen mogen geen detentieschade oplopen omdat anderen fysiek contact niet wenselijk vinden, om welke reden dan ook. Alleen een wetenschappelijk onderbouwd argument dat uitgewerkt wordt binnen de krijtlijnen van de wet is in een rechtsstaat aanvaardbaar. Het is de enige norm. En dat laatste geldt ook voor gedetineerde burgers.
Vandaag vormen gedetineerden de enige groep van volwassen burgers die het recht om elkaar aan te raken eenzijdig ontzegd wordt