De groene hoogmis van Battery Day
Deze ochtend weten we in welke mate Elon Musk de hooggespannen verwachtingen van beleggers heeft ingelost dan wel of hij hen heeft teleurgesteld. Maar het feit alleen dat zo reikhalzend werd uitgekeken naar de eerste ‘Battery Day’ van Tesla, illustreert hoe snel de wereld kantelt van olie en gas naar groene energie. Al in april had Musk de voorstelling van Tesla’s vernieuwde batterijtechnologie aangekondigd als ‘een van de meest opwindende dagen in de geschiedenis van Tesla’.
De race naar de batterij wordt op meerdere sporen gereden. Op bereik, uiteraard. Op prijs, ook. Vandaag komt de magische grens van 100 dollar per kilowattuur in zicht, het punt waarop de elektrische motor de verbrandingsmotor uit de markt kan prijzen. En op grondstoffen. Er is Tesla veel aan gelegen om bijvoorbeeld het aandeel van kobalt in zijn batterijen te reduceren. De grootste voorraden kobalt bevinden zich in Congo en China. In Congo gebeurt de ontginning in een context van geweld en corruptie, in China gebeurt die onder strikte controle van de eenpartijstaat. Het voelt niet langer comfortabel om te afhankelijk te worden van die leverancier.
Daarom werd niet alleen door beleggers, maar ook door geopolitieke strategen reikhalzend uitgekeken naar Battery Day. Het gezaghebbende magazine The Economist wijdt in zijn laatste nummer een Special Report aan de vraag How clean energy will remake geopolitics.
Een goede eeuw lang voedde de angst voor een olietekort vele oorlogen en foute regimes. Nu is het Big Oil dat zich met groeiende bezorgdheid afvraagt of het zijn voorraden nog wel verkocht zal krijgen. Petroleumstaten als Saudi-Arabië dreigen in Venezolaanse chaos weg te zakken als ze niet tijdig hun economie diversifiëren. Ondertussen, waarschuwt The Economist, is China goed op weg om de dominante ‘elektrostaat’ te worden: het land produceert 72 procent van de zonnepanelen wereldwijd, 69 procent van de lithiumionbatterijen en het beschikt over grote voorraden aan noodzakelijke grondstoffen voor groene energie, zoals kobalt.
Bedrijven als Tesla dagen die dominantie uit. Europese bedrijven moeten dezelfde ambitie koesteren. De Europese productie van zonnepanelen is door Chinese concurrentie doodgeknepen. Voor de bouw van windparken zijn Europese bedrijven wel wereldtop. In de race naar de batterij zit Europa in de achtervolging, maar is het nog niet uitgeteld. In 2017 lanceerde de EU de Europese Batterij Alliantie. De miljardensteun daarvoor is goed besteed. Hij zal mee Europa’s plaats in de nieuwe wereldorde bepalen.
China is goed op weg om de nieuwe, dominante ‘elektrostaat’ te worden