Hoe de putsch van Rousseau mislukte

Voor de SP.A was het haast een kwestie van zelfrespect: na de capriolen van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez voerde de partij de forcing om de MR uit de Vivaldi-constructie te zetten. Het partijbureau van de SP.A besliste maandagochtend radicaal: ‘Zonder de MR voortdoen of het stopt hier.’

Het liep helemaal anders af, omdat de andere partijen maar lauw reageerden. Zondagavond was er nochtans een vergadering geweest van alle niet-liberale Vivaldi-partijen over de kwestie-Bouchez. Het oordeel was unaniem: de preformatie dreigt vast te lopen op Bouchez (DS 21 september).

Wat SP.A-voorzitter Conner Rousseau publiekelijk heeft gezegd over Bouchez, is bijna letterlijk wat zijn collega-partijvoorzitters ook hebben gezegd, klinkt het bij de Vlaamse socialisten. Alleen verbonden zij er minder radicale conclusies aan en bewogen ze niet. Daarbij wordt vooral naar PS-voorzitter Paul Magnette gekeken, die Rousseau liet spartelen.

Omdat Magnette Rousseau liet spartelen, wou ook CD&V niet bewegen

Voor de PS was het buitenzetten van de MR, die vervangen moest worden door het CDH, de meest extreme van drie opties die werden besproken met de partijvoorzitters.

Omdat de tweede optie – de MR moet een andere onderhandelaar sturen – niet realistisch was, bleef de derde en meest gematigde optie over: Bouchez moest een signaal geven dat hij wel degelijk bereid was tot akkoorden te komen. De partij was dan ook verrast toen de SP.A voor het radicaalste scenario ging, zeker omdat het niet zeker was dat Open VLD aan tafel zou blijven zitten. Vivaldi dreigde in dat geval in duigen te vallen.

Gekibbel bij de koning Andere partijen zien daarin een bekende tactiek van Magnette om anderen voor hem de kastanjes uit het vuur te laten halen. Omdat de PS niet meeging, wou ook CD&V niet bewegen. CD&V ziet de kwestie-Bouchez als een Franstalig probleem dat door Franstaligen opgelost moet worden. Als Magnette de MR had laten vallen, zou CD&V wel zijn gevolgd.

Door de kwestie blijft er tussen de Vivaldi-partijen niet veel vertrouwen over. Zelfs tussen de preformateurs Rousseau en Egbert Lachaert (Open VLD) hapert het. Tijdens de audiëntie bij koning Filip kwam het tot een meningsverschil over de vraag of ze hun opdracht zouden neerleggen. De koning loste het probleem op door hun ontslag te weigeren.