En wij zitten met de gebakken eieren
Dinsdag om 21.20 uur op Canvas
¨¨èèè
U heeft daar vast nog niet bij stilgestaan, maar het kwalijkste gevolg van de coronacrisis in Europa is niet dat tienduizenden mensen aan covid-19 zijn overleden, dat tienduizenden anderen hun baan verloren of dat het culturele leven is stilgevallen, maar dat we dreigen de nazigruwel te vergeten.
Dat komt zo: deze zomer was het precies 75 jaar geleden dat het concentratiekamp Dachau werd bevrijd. ‘Daarom was er dit jaar een grote herdenking gepland, maar het coronavirus maakte dit onmogelijk, waardoor het geheugen van deze waanzin dreigt te verdwijnen.’
Die laatste zin staat tussen aanhalingstekens omdat hij niet van ons is. Wij zouden er niet over piekeren zoiets uit te kramen. Hij is van Rudi Vranckx, de man voor wie onze oma zaliger de omschrijving ‘geen zittend gat’ heeft bedacht. Vranckx reisde deze zomer, bij gebrek aan exotischer en gevaarlijker bestemmingen, door Europa, in een camper, voor de driedelige reportagereeks Een zomer als geen andere. Daarin gaat hij op zoek naar de impact van het coronavirus. Hij wil het niet hebben over de onmiddellijke gevolgen, daar moeten mindere goden zich maar mee bezighouden, Rudi kijkt voorbij de einder, naar de lange termijn. Omdat het ginds flink kan tochten, heeft hij ook in de warme zomermaanden zijn sjaaltje om.
In de eerste aflevering hield Vranckx onder meer halt bij champagneproducent Duval-Leroy en autoproducent Volkswagen, wier merklogo’s schaamteloos in beeld kwamen terwijl Vranckx polste naar de gevolgen van de pandemie voor hun zakencijfer. ‘Mag ik van een catastrofe gewagen?’, vroeg hij aan de baas van Duval-Leroy. Dat mocht van de baas van Duval-Leroy. In Zwickau mocht hij dan weer een ritje maken in een elektrische Volkswagen. ‘Je hoort werkelijk niets’, zei
Vranckx vol ontzag. Mateloos boeiend.
Vranckx sprak ook met de verknipte Duitse arts en coronascepticus Bodo Schiffmann, die uit zijn nek kletste zoals verknipte Duitse artsen wel vaker doen. Een idiote neonazi (een pleonasme, we weten het), die nog harder uit zijn nek kletste, werd daarna opgevoerd ter illustratie dat de coronacrisis mensen extremistischer maakt. Dat hakte erin.
Om het allemaal behapbaar te houden, mocht verstandig volk als Romano Prodi, Ilja Leonard Pfeijffer en Ivan Krastev kwistig gemeenplaatsen in het rond strooien over de Europese gedachte, en kregen we sfeerbeelden te zien van Vranckx op diverse campings, waar hij onder meer een spiegelei bakte voor andere kampeerders. Want Vranckx mengt zich moeiteloos onder de gewone mensen.
Nooit eerder zijn wij zo in de war geraakt door een duidingsprogramma. We hopen maar dat dat de bedoeling niet was.
Vranckx kijkt voorbij de einder. Omdat het daar flink kan tochten, heeft hij ook in de zomer zijn sjaaltje om