Brusselse voetgangerszone zkt. tweede adem

RELANCEPLAN De lockdown heeft in Brussel geleid tot het besef dat een lokale economie te kwetsbaar is als ze te veel op bezoekers teert.

Uitgerekend in het failliete Hotel Métropole, decennialang een icoon aan de Brusselse Anspachlaan, het centrum nieuw leven willen inblazen, da’s durven. Brussels schepen van Economie Fabian Maingain (Défi) maakte zich gisteren sterk met goed nieuws te komen: op zijn echte relanceplan is het nog wachten tot december, maar de stad kan alvast pronken met 800 miljoen euro aan privé-investeringen aan de centrale lanen. Het gaat om grote projecten zoals enkele multifunctionele torens, aldus Maingain.

De investeringen zullen niet alleen de bedrijven, pendelaars of toeristen ten goede komen, benadrukte hij. ‘De coronacrisis heeft bewezen dat een lokale economie te kwetsbaar is als ze alleen, of te veel, gericht is op bezoekers. We hebben nood aan een sterke basis. Vandaar dat we ons ook willen richten op de noden van de Brusselaars. Het is dé reden waarom het Brico-filiaal pal in het centrum niet verdwijnt.’

Bouwwerf

Na pakweg vijf jaar zal de even verguisde als verafgode voetgangerszone ‘tegen de kerstmarkt’ eindelijk af zijn, stelt het stadsbestuur. Dat is geen dag te vroeg, want de zomer is catastrofaal geweest voor de Brusselse handelaars. In totaal zal de werf ruim 31 miljoen euro gekost hebben, veel meer dan oorspronkelijk begroot.

‘We stoppen niet met renoveren’, kondigde Jan Schollaert, directeur Openbare Ruimten bij de stad gisteren aan. ‘Onze volgende werf is de Adolphe Maxlaan, die De Brouckère verbindt met Rogier.’ Ook hij benadrukte dat de renovaties in de eerste plaats de bewoners ten goede komen: ze creëren meer ruimte, meer lucht en meer groen.

Dat er tijdens de lockdown in de voetgangerszone bij momenten een grimmige sfeer hing – vrouwen werden belaagd, het onveiligheidsgevoel steeg – erkent het kabinet van burgemeester Philippe Close (PS). ‘Dat is een probleem, dat wij absoluut niet willen minimaliseren. We blijven zoeken naar oplossingen, maar rekenen ook op burgerzin van de mensen. Zij moeten zich de zone toe-eigenen en er mee een leefbare plek van maken.’