Waarde redactie

Zo’n 20.000 mensen met een handicap wachten op hun zorgbudget (DS 23 september). Onze zoon Pieter werd te vroeg geboren en hield daar mentale en fysieke beperkingen aan over. Toen hij vijf jaar was, meldden we ons aan bij het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap. We kwamen terecht op de wachtlijst voor het persoonlijke-assistentiebudget. Toen hij bijna achttien was, moesten we vanaf nul een procedure doorlopen om op de wachtlijst te komen voor een persoonsvolgend budget. Dat lukte, maar hij kreeg prioriteit 2, en niet 1, omdat wij hem als mantelzorgers zo goed mogelijk omringen. De overheid rekent er dus op dat ouders zichzelf wegcijferen en de zorg voor hun kinderen met een beperking op zich nemen.

Net voor Pieter meerderjarig werd, vernamen we dat hij een persoonsvolgend budget kreeg. Althans, een deel van het budget waarop hij eigenlijk recht heeft. Daarmee kunnen we maar twee tot drie dagen per week opvang en begeleiding regelen.

De financiering voor mensen met een beperking volgt uit het principe van solidariteit, dat de basis vormt voor andere uitkeringen. Laten we iedereen gelijk behandelen en ook een deel van de werkloosheidsuitkeringen en de pensioenen niet uitbetalen, met de mededeling: u heeft hier recht op, maar de regering heeft er niet genoeg budget voor. Eens kijken hoeveel mensen dan op straat komen.