‘Eigenlijk ben ik mijn kot al beu. En we zijn pas vier dagen ver’
Kan Generatie Corona zich ten volle student voelen? De eerste week was er alvast een met de handrem op. ‘Hopelijk kan ik in mijn masterjaren het feestbeest in mij loslaten.’
Tien vierkante meter. Zo groot is het kot van Jef Timmermans dit academiejaar. Zijn kamer in het Gentse studentenhome Astrid is sober ingericht. Voor veel meer dan een bureau, een eenpersoonsbed, een kleine ijskast en een wastafel is geen plaats. Aan de muur hangt een klein basketbalnetje, onder het bed ligt een zakje met herbruikbare mondmaskers. In een lage kast staan de net afgehaalde boeken. De koffiemachine is al kapot.
‘Veel vrienden ga ik hier niet uitnodigen’, zegt de eerstejaarsstudent pedagogische wetenschappen lachend. De regels in het studentenhome zijn strikt. Er is maximaal één gast welkom en die mag niet in de keuken of naar het toilet. Voor de achttienjarige zijn de regels soepeler. Zijn verdieping – zo’n vijftig studenten – vormt een aparte bubbel. Een mondmasker is niet nodig. En toch is het zoeken voor de sociale Ninovieter. ‘Het is niet evident om nu mensen te leren kennen.’
Zelf zal hij veel tijd doorbrengen tussen zijn vier muren. Meer dan gehoopt. Het gros van de lessen gaat online door. De eerste week wordt hij slechts enkele uren op de campus verwacht. ‘De meeste lessen kan ik maar één keer om de vier weken live volgen.’
Hoe maak je vrienden?
Timmermans maakt deel uit van de lichting 2020. Ze zagen het einde van hun middelbareschoolperiode in het water vallen. Eindejaarsreizen werden afgevoerd, galabals gecanceld. Afscheidnemen van vrienden en klasgenoten was vaak niet mogelijk. Na de laatste onbezorgde zomer beginnen ze aan een nieuw avontuur vol vraagtekens. Met beperkingen en aangepaste lessen. ‘Ik vind het raar om in Gent te zijn, het voelt alsof het middelbaar nog niet gedaan is.’
Studenten met wat jaren op de teller zijn vooral bezorgd over hoe de nieuwe generatie contacten zal leggen. ‘Ik heb al vaak gedacht: hoe maak je in godsnaam vrienden als je nu in het eerste jaar hoger onderwijs zit?’, zegt Gitte Declercq, derdejaarsstudente in de opleiding bestuurskunde en publiek management aan de Universiteit Gent overtuigd. Ze hokt maandagochtend onmiddellijk samen met haar twee beste vriendinnen uit de richting op een kot. Een voordeel dat eerstejaarsstudenten niet hebben, beseft de twintigjarige.
‘We volgen samen apart les’, zegt de Gentbrugse die zelf niet op kot zit. Een trend, merkt ze. ‘Als de prof vraagt om de camera aan te zetten, zie je dat veel studenten samen zitten.’ De drie vriendinnen zitten verspreid aan een lange tafel. Ze dragen een hoofdtelefoon en luisteren geconcentreerd naar de prof publieke financiën. Tijdens de pauze praten ze bij en stellen ze vragen aan elkaar. ‘De eerste week is de belangrijkste’, glimlacht
Met veel politie.’
Dat zoveel studenten naar de uitgaansbuurt trekken, verbaast Alici Bleyswijck (18) uit Malle niet. Ze is tweedejaarsstudent eventmanagement aan de KDG-hogeschool in Antwerpen. Vanaf dit jaar zit ze op kot in het centrum van de stad. Dinsdagavond zit ze na de les in café ’t Vervolg op de Melkmarkt. Het is het stamcafé van de studentenvereniging Eligia, waarvan Bleyswijck lid is. Tijdens de introductieweek vinden er elke dag activiteiten plaats. Een bingo drankspel, een rad om aan te draaien, eendjes vissen … Allemaal rustige spelletjes die de studenten coronaproof kunnen doen. Bleyswijck amuseert zich, maar mist het uitgaansleven. ‘Ik leerde altijd nieuwe mensen kennen tijdens het uitgaan. ‘Mijn kotgenoot met wie ik nu een studio deel, kwam ik tegen in dit café. Normaal gezien wordt het academiejaar afgetrapt met allerlei feestjes. Ik mis het dansen enorm. Sinds ik niet meer kan feesten, ben ik opvallend veel bijgekomen.’ (lacht)
‘Met de (oud-)leiding van de scouts hebben we zo’n twintig plaatjes die echt onze nummers zijn’, zegt Gitte Declercq. ‘Als liedjes als “Unwritten” van Nathasha Bedingfield
Gitte Declercq
of “Don’t stop the music” van Rihanna dan plots gespeeld worden tijdens het uitgaan, beginnen we spontaan te gillen. Wel, die momenten mis ik enorm.’
De eerste week is voor Declercq abnormaal rustig. ‘Normaal start het academiejaar echt tijdens de Student Kick-Off. Je komt dan voortdurend mensen tegen die je al lang niet meer zag.’ Die personen vallen nu als eerste weg, merkt de studente. ‘Sommigen heb ik al een halfjaar niet meer gezien.’
Reuzegom
Je aansluiten bij een studentenclub lijkt voor eerstejaars de ideale manier om het ijs te breken. Toch merkt Eligia-praeses Camille Geens (21) meer terughoudendheid bij hen. ‘We staan deze week elke dag op de campus om onze studentenvereniging te promoten. Ik heb het gevoel dat er minder studenten op kot gaan en een studentenclub daardoor minder interessant vinden. Maar de zaakReuzegom straalt ook af op andere clubs. We krijgen veel vragen over onze doop en andere activiteiten. Het is jammer dat we over dezelfde kam worden geschoren. Reuzegom was heel extreem. Bij ons blijft het altijd plezant.’
Als rechtenstudent kan Bachrouri zich aansluiten bij de studentenvereniging Sofia, maar daarvoor bedankte hij vriendelijk. ‘Ik moest aan Reuzegom denken. Ik weet dat dat een extreem geval was, maar bij Sofia voelde ik toch ook dat elitaire kantje. Ik blijf sceptisch tegenover zulke clubjes’, zegt hij. ‘Cantussen en zwaar doorzakken: die dingen zijn sowieso niks voor mij.’ Tijdens het infomoment benadrukt de studentenvereniging dat lid worden ideaal is om een netwerk op te bouwen. ‘Daar heb ik geen studentenclub voor nodig’, vertelt Bachrouri. ‘Manieren genoeg om te netwerken.’
Ook de drukte schrikt af. ‘Ik heb de openingsdrink overgeslagen’, zegt Timmermans. Het was naar zijn gevoel te druk aan de Pi-nuts, het studentencafé van studentenkring VPPK. ‘Iedereen zat neer in kleine cirkels. Het is moeilijk om zomaar ergens bij te gaan zitten.’
Geen groepsgevoel
Om nieuwe studenten te helpen, heeft studente Aïssatou Cissé zich opgegeven om een buddy te zijn voor drie internationale studentes uit Duitsland, Marokko en Kameroen. De 21-jarige Cissé volgt de opleiding professionele bachelor internationaal ondernemen aan de Thomas More-hogeschool in Mechelen. Tijdens een online speeddate kon ze de internationale studenten al leren kennen. ‘Er zijn best nog veel uitwisselingsstudenten dit jaar. Ik schat een zeventigtal op onze school. Voorlopig houden we alleen virtueel contact met elkaar. Hopelijk kunnen we elkaar snel in levenden lijve zien en kunnen we tripjes naar andere steden plannen.’
Haar grootste zorg bij de start van dit academiejaar: een stageplek vinden. ‘Idealiter een stage in het buitenland, maar door de grote onzekerheid zoek ik ook naar stageplekken in België.’
Cissé pendelt normaal gezien tussen Mechelen en Borgerhout, waar ze samen met haar moeder en zus woont. Nu zo goed als alle lessen online zullen doorgaan, blijft ze gewoon in Antwerpen. Alleen op vrijdag wordt ze op de campus verwacht. ‘Het sociale contact met medestudenten en docenten verwatert zo in ijltempo’, voelt ze.
Toch is eerstejaarsstudent Jef Timmermans dankbaar voor de enkele momenten on campus. ‘De fysieke lessen zijn een verademing. Ik merk dat ik die momenten nodig had deze week om te beseffen dat ik eraan begonnen ben. Ik ben niet van plan om ook maar een les over te slaan.’
‘Eigenlijk ben ik mijn kot al na vier dagen beu’, geeft de student donderdag voor de start van een lange middag toe. ‘Het is moeilijk om geconcentreerd te blijven en om de hele dag achter je pc te blijven zitten.’ De grootste uitdaging wordt de structuur behouden. ‘Online les volgen kun je ongewassen met je pyjama aan. Je kan alle lessen ook herbekijken. Handig, maar ook gevaarlijk.’
Van het campusleven heeft de eerstejaarsstudent nog niets gemerkt. Na de lessen loopt de aula meteen leeg. Iedereen gaat z’n weg. ‘Van een groepsgevoel is nog geen spradruk.
Camille Geens ke’, zegt hij aan het einde van de eerste lesweek. ‘Ik heb geluk dat ik al vrienden van mijn vrienden in de richting ken. Het is echt vreemd om te praten met medestudenten. Er zitten telkens vier stoelen tussen en iedereen draagt een mondmasker.’
Toch is de eindbalans van de eerste kotweek positief. Drie keer zelf gekookt (falafel, een eitje en een groenteburger), een paar keer op café, een baravond in de studentenhome, frietjes, een keer bij zijn vriendin blijven slapen (wat eigenlijk niet mag). Zelfs het maandbudget van 180 euro heeft hij onder controle gehouden.
Voor Bleyswijck zal het de komende maanden onwennig blijven. ‘De studierichting ligt me volledig, maar ik zie me nog niet meteen de arbeidsmarkt opgaan. Onze sector zal zich nog lang moeten aanpassen.’ Haar beslissing is dan ook al genomen. ‘Na deze studie zal ik nog een bijkomende master handelswetenschappen volgen’, besluit Bleyswijck. ‘Ik voel me nog te jong om al te gaan werken en wil nog eventjes genieten van het studentenleven, zeker omdat het er dit jaar waarschijnlijk niet meer zal inzitten. Hopelijk kan ik in mijn masterjaren het feestbeest in mij volledig loslaten.’
Anouk Torbeyns en Klaas Maenhout Brecht Van Maele
‘We volgen samen apart les. Als de prof vraagt om de camera aan te zetten, zie je dat veel studenten samen zitten’ Derdejaarsstudente
‘Ik heb het gevoel dat er minder studenten op kot gaan en een studentenclub daardoor minder interessant vinden’ Praeses Eligia