De negenproef Z
elden in de geschiedenis is een examenstudent zo aangemoedigd als Luis Suárez een dikke week geleden in Perugia, in midden-Italië. Al even zeldzaam was het vervoermiddel waarmee hij zich naar het examenlokaal begaf: geen bus, fiets of auto, neen, de Uruguayaan was met een privévliegtuig ingevlogen.
Supporters van Juventus wachtten al uren in de blakende zon toen de spits van Barcelona eindelijk zijn opwachting maakte aan de prestigieuze Università per Stranieri, de universiteit voor buitenlanders. Omdat Juve zijn quotum van niet-EU-spelers al had bereikt, moest Suárez koste wat het kost het Italiaanse staatsburgerschap verkrijgen. En dat kon alleen als hij officieel bewees de taal van Dante min of meer onder de vaak geopereerde knie te hebben.
Luid aangemoedigd met stadionliederen betrad de Uruguayaan het prachtige palazzo, waar boven een van de mahoniehouten toegangspoorten treiterig de beroemde welkomstspreuk uit De goddelijke komedie hangt: ‘Lasciate ogni speranza, voi ch’entrate.’ Dantes Inferno was een plek waar je als sterveling maar beter alle hoop kon laten varen. In hun wildste dromen zagen de tifosi de spreuk al in de spelerstunnel van het Juventus Stadium gebeiteld, als
Suárez een koppel zou vormen met Cristiano Ronaldo. Een suggestief duo, de boezemvriend van Messi zou plots gaan samenspelen met de jarenlange antagonist van de Argentijn, mooier kon een premisse niet zijn.
Een hel is de universiteit dezer dagen niet echt. De laatste keer dat ik in Perugia was, leek de binnenstad wel een Amerikaanse enclave: niet Italiaans, maar een onmiskenbaar Amerikaans Engels was er de voertaal. Jongeren uit gegoede families, ver van huis, kwetterden de straten vol. De meisjes haast allemaal met naaldhakken langer dan hun rokjes, waarmee ze de hobbelige straten te lijf gingen, in een cadans die zij ongetwijfeld als heupwiegen zouden bestempelen. Maar al hun inspanningen ten spijt won de straat het van hun intentie: ze waggelden, het plaveisel een moeras dat hun stiletto’s verzwolg.
Ooit was de bekendste ex-studente ook zo’n zorgeloos specimen: Amanda Knox, de Amerikaanse die samen met haar Italiaanse vriendje beschuldigd werd van moord op een Britse medestudente in een proces dat mondiale aandacht kreeg, omdat de intrige door een scenarist met te veel fantasie leek te zijn geschreven. Drie jonge mensen verwikkeld in een liaison trop dangereuse: passie, macht en geld, de Bermudadriehoek