In de achteruitkijkspiegel
Het regende en de zon scheen. Ik reed naar Brussel met een regenboog achter mij. Ik zag hem eerst niet; een tijd geleden zette ik de achteruitkijkspiegel in de auto wat hoger, zodat ik mezelf telkens verplicht helemaal rechtop te zitten om alles goed te kunnen zien. Ik loop soms wat gebukt onder de dingen, vergeet mijn schouders te rechten. Ik kan soms moeilijk uit zwarte gaten klimmen. Maar zodra ik rechtop was geklommen en het zwarte gat van gisteren even was vergeten, was er dus de regenboog. Of tenminste, hij was er daarvoor ook al, maar ik zag hem niet. Rechte schouders en een opgeheven hoofd zijn niet alleen belangrijk om vooruit te kunnen kijken, maar ook achteruit. Dat leerde die regenboog mij net.
De eerste herfststorm van dit jaar heeft een naam gekregen. Hij zal er zelf ongetwijfeld niet naar luisteren. Maar het is goed de dingen te benoemen. Een naam geeft ons soms de illusie dat wij ergens vat op hebben. En dat is een heerlijk gevoel.
In Duitsland werd het gecommercialiseerd, zegt Frank Deboosere. Daar kan je zelf een naam kiezen voor het weer. Een depressie (het lagedrukgebied, niet de stemmingsstoornis) kost er 199 euro. Een hogedrukgebied is duurder (299 euro), omdat het langer op de kaart te zien is. Voor wie het zich afvroeg: ja, dat is exclusief btw.
Ik moet erom lachen en vind het tegelijkertijd immens triest. Vraag me af wie zijn naam graag aan een depressie afstaat en er geld voor op tafel legt. Of we dat in de toekomst ook zullen doen met de verschijnselen die de klimaatcrisis ons nog belooft. Jouw naam op een smeltende ijskap? Dat is dan 399 euro. U geniet ervan tot ze helemaal gesmolten is en zich samenvoegt met de andere drijvende namen, en wij het al puffend verder moeten uithouden. Exclusief btw. Nee, u krijgt daar geen garantie op.
Ik zoek online naar kleurcodes voor stormen en de zoekmachine snapt het niet; geeft me covid-kleuren en verwarrende versoepelingen. Ik glimlach en maak het ze graag nog moeilijker, dat probeer ik al een paar weken. Ik kan het u, overigens, alleen maar aanbevelen. Als u geen geld hebt om de dingen uw eigen naam te geven, maar net als ik nood hebt aan wat controle, dan raad ik u aan om op Google wat termen in te geven die u nooit zullen interesseren. Ik wil het algoritme overhoop gooien, zoek naar dingen die ik nooit zou kopen. Zoals depressies in Duitsland of professioneel klimmateriaal.
Bijgevolg zullen alle websites die ik nu bezoek mij advertenties voor paraplu's of karabijnhaken en magnesiumzakjes tonen. Maar ik heb een regenjas en al mijn hele leven hoogtevrees. Ik acht de kans onbestaande dat ik ooit aan de reclame toegeef. Heb nu toch
– zo voelt het – een beetje controle teruggenomen.
Ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel met rechte rug terug op wat me deze week heeft voortbewogen. Ik ben klaar voor de storm en stiekem blij dat niemand namen geeft aan regenbogen.